Δεν είναι μόνο το ξακουστό γιοφύρι της Άρτας που υπάρχει στην Ήπειρο, αλλά πολλά πέτρινα γιοφύρια, αξεπέραστης αρχιτεκτονικής αξίας και ομορφιάς. Η αρμονία, η συμμετρία κάποιες φορές αλλά κυρίως η σοφία των λαϊκών μαστόρων, των πετράδων, χαρακτηρίζει αυτές τις κατασκευές, ενώ τα χέρια των αθάνατων αυτών πρακτικών ανθρώπων κληρονόμησε σε όλους εμάς αυτά τα μνημεία.
Ανθρώπων έργα που ενώνουν δύο όχθες ποταμού, διευκολύνοντας την επικοινωνία και τη σύνδεση των ανθρώπων, τη μεταφορά των ζώων και των εμπορευμάτων. Πολλά από τα γιοφύρια έχουν στις πέτρες ιστορία αρκετών αιώνων. Κι όμως στέκονται αγέρωχα, όρθια στο πείσμα των καιρών.
Κι εμείς ταξιδιώτες του αιώνα, σταματάμε με την πρώτη ευκαιρία το αυτοκίνητό μας και σκαρφαλώνουμε σε αυτά με μια πρωτόγνωρη χαρά και ανείπωτο ενθουσιασμό, λες και ξαναβρήκαμε ξαφνικά την χαμένη αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Ένα παιχνίδι που καλά μας έκρυψε η μάνα, ή η ζωή και το βρήκαμε ξαφνικά πίσω από τα φυλλώματα των δέντρων.
Ο ποταμός Αώος, ο Βοιδομάτης έχουν την ευχαρίστηση να κυλούν τα νερά τους κάτω από αυτές τις πέτρινες κατασκευές και να γυαλίζουν τις πέτρες τους με το αθάνατο νερό τους.
