Ο ήλιος του απομεσήμερου έχει αρχίσει να χρυσίζει την επιφάνεια της θάλασσας και το αδύναμο αεράκι να ρυτιδιάζει την ήρεμη επιφάνεια της.
Είναι ευλογία να ζεις σε τέτοιες γωνιές, σε μέρη σημαδεμένα από τον καθημερινό μόχθο των ανθρώπων, από τις ξένοιαστες φωνές των παιδιών από τις μνήμες τόσων καλοκαιρινών διακοπών. Οι μικρές ξύλινες βαρκούλες που ακόμα είναι δεμένες στο μικρό λιμανάκι σε λίγο θα αλαργέψουν για να ρίξουν τα δίχτυα τους μέχρι τη Λαούσα ή την Πλατιά. Ο ήχος της μηχανής του καραβιού σπάει μονότονα την ησυχία. Η άνοιξη έχει γεμίσει την πλαγιά με καταπράσινα φρέσκα και δροσερά φύλλα που στέκουν στους κλώνους της φυστικιάς. Σκάλες τα χωράφια ως τη θάλασσα γεμάτα φυστικιές, αμπέλια, σκίνα, πεύκα, λιγοστά κυπαρίσια, συκιές, αραποσυκιές, θυμάρι και αγριολούλουδα.
Στους κήπους των παραθεριστικών κατοικιών θαλλερές μπουκαμβίλιες και τολμηρές τριανταφυλλιές συναγωνίζονται τα γιασεμιά και το αγριολούλουδο.
Είναι η Καβουρόπετρα. Η παραλιακή ζώνη της Κυψέλης. Εκεί που η παραλία πριν από χρόνια έσφυζε από ζωή και οι φωνές από τα παιχνίδια στη θάλασσα έφταναν χιλιόμετρα μακριά. Εκεί που οι ψαράδες της Κυψέλης έδεναν τα βαρκάκια τους και έπιναν το ούζο τους στο καφενέ του μπάρμπα -Παύλου. Εκεί που ο γέροντας Ιωάννης Ηλιόπουλος έκανε το θαλάσσιο λουτρό του στο πηγαδάκι. Εκεί που πολλοί έπιναν τη γκαζόζα τους στης Μαργαρώς ή έτρωγαν στου "Σουβλάκια" Και η Ευφημία στο δρόμο να σταματά τα αυτοκίνητα , να χαιρετά και να τραγουδάει ή να χαιρετά τα πλοία.
Ήταν όλα όμορφα τότε στην Καβουρόπετρα. Αλλά ποιός είπε ότι δεν είναι και σήμερα;
Και ο Άη Νικόλας ακοίμητος φρουρός και προστάτης άγγελος να σκέπει και να ευλογεί τα όνειρα και τη ζωή μικρών και μεγάλων.
