O ταπεινός Άγιος Κωνσταντίνος στο Σφεντούρι.

  Η θέα μιας μικρής εκκλησιάς στο βουνό ή στη θάλασσα πάντα γαληνεύει και ηρεμεί. Τα μικρά κάτασπρα ξωκκλήσια αναπόσπαστη  ψηφίδα  της ελληνικής υπαίθρου συγκεντρώνουν πάντα την αγάπη και τη συμπάθεια  των ανθρώπων. Μικρά χαριτωμένα κτίσματα, σε κλίμακες ανθρώπινες, ζεστά, καθαρά, ανεπιτήδευτα ενισχύουν την παράδοση του λαού και αφήνουν να εκφραστεί αυτή η λαϊκή, ατόφια θρησκευτικότητα των απλών ανθρώπων  του μόχθου και της βιοπάλης. Κτισμένα σε αυλές, σε ιδιόκτητα χωράφια, κοντά σε πηγάδια ή αλώνια, σε βράχους και ακροθαλασσιές, κάτω από τον ίσκιο ενός πεύκου ή μιας γριάς βελανιδιάς, προσμένουν το διαβάτη να τα φωτίσει ανάβοντας  το καντήλι τους με ένα ταπεινό κεράκι. Προσμένουν να ακούσουν τις προσευχές και τον ψάλτη ήχο για να αγαλλιάσουν οι μορφές  των Αγίων στους οποίους είναι ταμένα. Και σαν έρθει η μέρα  της γιορτής του να στηθεί στον αυλόγυρο το πανηγύρι  που θα συγκεντρώσει  - εκ περάτων - τους φίλους και τους συγγενείς, τους χωριανούς και τους κοντοχωριανούς.
   Ένα  τέτοιο ξωκκλήσι  στέκεται  ψηλά  στο Σφεντούρι. Είναι ένα από αυτά  που γιορτάζουν σήμερα, ημέρα μνήμης  των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
  Λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη του και ακόμη περισσότεροι ντόπιοι τα εκκλησάκια  που Σφεντουρίου. Ο λόγος είναι ότι δύσκολα αποφασίζει κάποιος να ανέβει μέχρι το Σφεντούρι το ορεινό χωριό της νότιας Αίγινας με την καταπληκτικότερη θέα προς την πλευρά αυτή του Σαρωνικού προς Μέθανα, Πόρο και Πελοπόννησο. 

   Ο Άγιος Κωνσταντίνος στο Σφεντούρι λοιπόν πανηγυρίζει σήμερα και είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τις άγνωστες ομορφιές  του νησιού μας και τα παραδοσιακά πανηγύρια  που στήνονται στα χωριά μας.

    Το κτίσμα αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής που ακολουθεί τις καθιερωμένες γραμμές για ένα ξωκκλήσι. Η καθαριότητα στον περίβολο και η γενικότερη εικόνα του μαρτυρούν τη φροντίδα και την αγάπη των κατοίκων για τον Άγιο Κωσταντίνο
.

Η φωτογραφία προέρχεται από τους φωτογράφους Ειρήνη Κουνάδη και Ανέστη Κορνέζο.