Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν των μέσω της.... καραντίνας

 

   Και όμως η Μεγάλη Εβδομάδα είναι εδώ! Η Μεγάλη Σαρακοστή πέρασε τόσο γρήγορα  και απόψε υποδεχτήκαμε  τον Νυμφίο με όλα  τα προβλεπόμενα  μέτρα,  με μάσκες και self test.

Σαφώς καλύτερα  από πέρσι με  τη δυνατότητα  φέτος του εκκλησιασμού και της προσκύνησης τηρουμένων των υγειονομικών πρωτοκόλλων.

Μια  Μεγάλη Εβδομάδα  διαφορετική με πολλές σκέψεις  και αρκετή συζήτηση, έντονη πολλές φορές  για την ορθότητα  των αποφάσεων και την τήρηση  της παράδοσης.

Η ανάβαση προς  τα Ιεροσόλυμα  μόλις ξεκίνησε. Και το μονοπάτι αυτό δεν είναι πάντα στρωμένο με κλαδιά φοινίκων. Κάθε χρόνο γίνεται διαφορετικό. Πιο δύσβατο, πιο ανηφορικό, πιο κακοτράχαλο. Και είναι οι καιροί, η συνθήκη, η προαίρεση μας, η θυσιαστική μας διάθεση που αλαφρώνουν το φορτίο  του προσωπικού μας Σταυρού ή το βαραίνουν και αναζητούμε  Κυρηναίο.

Η Μεγάλη Εβδομάδα και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι πρόκληση και πρόσκληση. Δοκιμάζει τις αντοχές μας, προτείνει τη μετάνοια, τροφοδοτεί  την πίστη, έξω και πέρα από κάθε είδους καραντίνα. Ας  δούμε  την ουσία επιτέλους.

Στο πνεύμα και το ύφος των ημερών οι σημειώσεις αυτήν την βδομάδα καθημερινά θα αναφέρονται στα μεγάλα γεγονότα που θα μας οδηγήσουν στα πάθη του Θεανθρώπου.

   Στην Ανατολή της Μεγάλης Εβδομάδας ακούσαμε στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας που ψάλθηκε απόψε το βράδυ στις εκκλησιές της Ορθοδοξίας, να κυριαρχεί η παρέλευση του παλαιού κόσμου της φθοράς και της πτώσης.

 Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε το περιστατικό της άκαρπης συκής, την παραβολή των δύο υιών και την παραβολή του αμπελιού, ενώ στο ίδιο κείμενο γνωρίσαμε για μια ακόμη φορά την αμφισβήτηση του Χριστού από τους Φαρισαίους. Αυτά τα θέματα συμβολίζουν το παρελθόν, την προηγούμενη μέρα, τον κόσμο που είναι άκαρπος σαν τη συκιά, τον κόσμο που ανήκει στο ράθυμο υιό, τον κόσμο των ραδιούργων γεωργών που δεν διστάζουν να φονεύσουν ακόμα και το γιό του ιδιοκτήτη για να σφετεριστούν το αμπέλι, τον κόσμο των υποκριτών Φαρισαίων. 

Σε όλα αυτά αντιπαρατίθεται η νέα ημέρα, η ημέρα του γιου
που μετανοεί και πράττει το θέλημα του πατέρα, η ημέρα του ιδιοκτήτη του αμπελώνα που "κακούς κακώς απολέσει"  τους πονηρούς γεωργούς, η ημέρα των τελωνών και των πορνών που "προάγουσι' στη Βασιλεία των Ουρανών.

   Στην αρχή της Μ. Εβδομάδας η Εκκλησία μας  τονίζει το σπουδαίο θέμα της προετοιμασίας μας για το Μεγάλο Δείπνο του Πάσχα. Μη πλησιάσουμε σε αυτό "άκαρποι" όπως η συκιά που δεν είχε πάνω της ούτε ένα καρπό, αλλά όπως ο Πάγκαλος Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης που παρέμεινε πιστός στο Θεό και τον επίγειο κύριό  του και δεν θέλησε να υποκύψει στα καλέσματα της γυναίκας  του κυρίου του.