Ο Χριστός θέλοντας να εορτάσει το Εβραϊκό Πάσχα με τους μαθητές του, δίνει τις οδηγίες εκείνες στους μαθητές Του, ώστε το Δείπνο αυτό να είναι μυστικό. Ο πρώτος λόγος είναι ότι δεν θα έπρεπε να είναι γνωστός ο τόπος σε όλους. Οι στιγμές ήταν πολύ άσχημες και από στιγμή σε στιγμή οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι θα τον συλλάβουν. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το τελευταίο αυτό Δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του αποκαλείται "μυστικό" είναι εξαιτίας της παράδοσης του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας κατά τη διάρκεια του.
Ο Ιησούς παραδίδει το Σώμα και το Αίμα Του και δίνει τη σαφή εντολή στους μαθητές του: "Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν". Έκτοτε οι χριστιανοί επαναλαμβάνοντας με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας αυτό που έγινε εκείνο το βράδυ, ομολογούν ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για όλους και ενώνονται μ ετον Ίδιο και μεταξύ τους.
Ο Ιησούς ρωτάει: "Που είναι το κατάλυμα μου όπου θα φάγω το Πάσχα;" Ζητάει το "κατάλυμα του". Ο Ιησούς θέλει τη ψυχή μας ως κατάλυμα για να γιορτάσει το Πάσχα του. Έχει τη βεβαιότητα ότι η ψυχή μας του ανήκει. Μα δέχεται να έρθει ως φιλοξενούμενος. Ζητάει τη φιλοξενία μας.
Ο Ιησούς απευθύνει την έκκληση: "Έχω μεγάλη επιθυμία να φάω αυτό το Πάσχα μαζί σας". Κάθε στιγμή μπορεί να γίνει και για μας ένα Πάσχα μυστικό, εσωτερικό. Ένα δείπνο γεμάτο οικειότητα, όπου ενωνόμαστε με τον Ιησού. Με τη ζωή του, που δόθηκε για τη σωτηρία του κόσμου.