Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη σε μια πράξη άκρας ταπείνωσης του Χριστού που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα σημερινά ήθη και τις αντιλήψεις των ανθρώπων ακόμα και αυτών που θέλουν να αποκαλούνται θρησκευόμενοι και προσπαθούν να τηρούν τις εντολές του Ευαγγελίου.
Είναι αδιανόητο για κάποιον να σκύψει να πλύνει τα πόδια του άλλου.
Και όμως καθώς κάνουμε αυτή τη σκέψη ξεχνάμε πως χιλιάδες συνάνθρωποι μας βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου και προσμένουν τη δική μας βοήθεια και παρηγοριά, όπως και ακόμα περισσότεροι συνάνθρωποι μας εδώ και έναν χρόνο υπηρετούν με κίνδυνο της ζωής τους, τους ασθενείς μέσα στις ΜΕΘ.
Αν σε ένα γεγονός έχει αναγωγή σήμερα η πράξη του Ιερού Νιπτήρα αυτό δεν είναι άλλο παρά από τη διακονία των αρρώστων από την πανδημία.
Ο Ιερός Νιπτήρας έρχεται να συγκρουστεί με τον ατομισμό και φιλοτομαρισμό του σημερινού ανθρώπου, αν και ζει σε εποχές ισχνών αγελάδων. Γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να δουν τον πόνο και τη δυστυχία που μας περιβάλει.
Ο Χριστός πριν το Μυστικό Δείπνο τελεί ένα πολύ συνηθισμένο έθιμο της εποχής εκείνης. Όταν κάποιος είχε καλεσμένους για φαγητό στο σπίτι του, πριν το δείπνο έβαζε τους υπηρέτες να πλύνουν τα πόδια των καλεσμένων ώστε να καθίσουν καθαροί στο τραπέζι. Ήταν μια ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τον καλεσμένο ο οποίος μπορεί να είχε διανύσει, πριν έλθει στο σπίτι, κάποιες δεκάδες μέτρα μέσα σε χώματα ή και λάσπες. Ο Χριστός όμως δέχεται να γίνει Εκείνος Δούλος και Υπηρέτης. Με τον τρόπο αυτό διδάσκει τους έκπληκτους μαθητές του τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίζουν τον συνάνθρωπο τους μα κυρίως πως θα σκύβουν μπροστά στον πόνο.
Πλένω τα πόδια των αδελφών μου σημαίνει πως ταπεινώνομαι, πως πρέπει να γονατίσω και σκύψω μπροστά στο συνάνθρωπο. Πλένω τα πόδια των αδελφών σημαίνει πως φέρνω δροσιά και ανακούφιση σε όποιον υποφέρει.
Τι λέτε, δεν είναι επίκαιρη αυτή η στιγμή από τη ζωή του Χριστού;