
Το εκκλησάκι είναι μικρό και ταπεινό. Του προσθέτει όγκο όμως η
κατασκευή που έχει προστεθεί στην δυτική του πλευρά ώστε να βρίσκουν
καταφύγιο από τον ήλιο ή τη βροχή οι προσκυνητές του. Θεωρούμε ότι η
κατασκευή αυτή αδικεί την αρχιτεκτονική και την εικόνα του, σε σημείο να
μην διακρίνεται καθαρά το καμπαναριό του.
Ας σταθούμε όμως στην παρουσία του που για τον κουρασμένο ταξιδιώτη αποτελεί εικόνα παρηγορητική που γαληνεύει το μάτι και την ψυχή.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι από το Μάιο του 2010 όταν με τα καΐκια των κυψελιωτών Γ. Μπέση και Ν. Μπήτρου προσεγγίσαμε στην περιοχή για να τελέσουμε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα από το βομαβαρδισμό του Α/Τ Υδρα από τα γερμανικά αεροπλάνα τον Απρίλιο του 1941.
Ο
καλός φίλος της "Οδού Αιγίνης" κ. Νίκος Πανταζής μας ανανέωσε το
ενδιαφέρον για το ναΰδριο αυτό στέλνοντας μας φωτογραφίες από την
τελευταία του ανάβαση στο νησί.
Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο για όλους εμάς που δεν έχουμε πάει εκεί και
το μόνο που κάνουμε είναι να το κοιτάμε από το πλοίο της γραμμής. Ένα
από τα αναρίθμητα γλαρονήσια που στολίζουν το Ελληνικό Αρχιπέλαγος. Μην
ξεχνάμε ότι στα νερά του έχει βυθιστεί το Α/Τ ΎΔΡΑ τον Απρίλιο του
1941. Ο τόπος πέρα από την ομορφιά του έχει και τη δική του ιστορία,
από τα χρόνια της Κατοχής, διότι δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι
Αιγινήτες κατέφυγαν στα νησάκια αυτά για να γλυτώσουν από τη μανία
των Γερμανών.
Το τοπίο είναι μια μικρή αποκάλυψη καταμεσίς του Σαρωνικού. Αλήθεια
αν δεν ξέραμε τον τόπο θα μπορούσαμε άνετα να υποθέσουμε πως οι
φωτογραφίες είναι από κάποια νησίδα του Αιγαίου.
Ας σταθούμε όμως στην παρουσία του που για τον κουρασμένο ταξιδιώτη αποτελεί εικόνα παρηγορητική που γαληνεύει το μάτι και την ψυχή.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι από το Μάιο του 2010 όταν με τα καΐκια των κυψελιωτών Γ. Μπέση και Ν. Μπήτρου προσεγγίσαμε στην περιοχή για να τελέσουμε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα από το βομαβαρδισμό του Α/Τ Υδρα από τα γερμανικά αεροπλάνα τον Απρίλιο του 1941.
Η σημαία κυματίζει δίπλα στην Παναγίτσα στις Λαούσες


Η σημαία που κυματίζει περήφανη μας σκορπά ρίγη συγκίνησης, είναι
μια εικόνα πέρα για πέρα ελληνική που συναντάμε από τη μικρή Ρω ως την
Ερικούσα πάνω στο Ιόνιο.
Ευχόμαστε κάποια στιγμή να βρεθεί ένας καλός χορηγός που θα ξηλώσει
αυτά τα απερίγραπτα ελενίτ από την οροφή ώστε ο ναός να αποκατασταθεί
και να αναδειχθεί η ομορφιά του.

