Καλοκαιρινά χρώματα, ανεμελιά, ξεγνοιασιά γεύσεις από αλμύρα και φρέσκο φιστίκι, πνοές δροσερού πουνέντη με αστροφεγγιά και ένα αδιάκριτο φεγγάρι να παραμονεύει πάνω από τις φυλλωσιές του κήπου.
Η ΑΙΓΙΝΑ αφηγείται τα καλοκαίρια της. Η ΕΓΙΝΑ επιστρέφει στα παιδικά της παιχνίδια, στα κουβαδάκια με τις μικρές τσουγκράνες και τα φτυαράκια, εργαλεία απαραίτητα όσο και ιδανικά για το κτίσιμο του πύργου στην άμμο.
Αν κάτι αιωρείτο στην ατμόσφαιρα εκείνης της Κυριακάτικης βραδιάς στη γκαλερί της φίλης Βάσως Καλουδιώτη ήταν αυτή η αγνή διάθεση για παλιό, όμορφο και ανέμελο καλοκαίρι. Μέσα από τους ζωηρούς πίνακες με τα χρώματα της θάλασσας και τα γυμνά παιδικά κορμάκια, αλλά και πάνω στους πίνακες με τα άδεια δωμάτια και τη βαλίτσα του ταξιδιού, έτοιμη για απόδραση ή επιστροφή. Ποιός ξέρει άραγε;
Ο χώρος αποδείχτηκε ιδανικός για την έκθεση ζωγραφικής των Μηνά Καμπιτάκη και Γεωργίας Μπλιάτσου. Οι πίνακες ταίριαξαν απόλυτα στο χώρο και έδεσαν με τα υπόλοιπα εκθέματα.Η κ. Βάσω Καλουδιώτη οικοδέσποινα να υποδέχεται τους επισκέπτες της, να ξεναγεί, να συστήνει και να ενημερώνει. Με δυό λόγια στο στοιχείο της. Και ο κόσμος να θαυμάζει τα έργα, να απολαμβάνει τη φιλοξενία, να αισθάνεται οικείος σε ένα τόσο φιλικό και καλαίσθητο περιβάλλον
Η έκθεση που εγκαινιάστηκε την Κυριακή 13 Αυγούστου θα παραμείνει ανοικτή μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.
Αντιγράφουμε από τις σημειώσεις της επιμελήτριας της έκθεσης κ. Ι.Κρητικού.
"Τα σιωπηλά δωμάτια του νου του
Μηνά Καμπιτάκη με τη γαλήνια χρωματική παλέτα και τη νηφάλια προοπτική, μετρούν
έρωτες που τελείωσαν, παιδιά που μεγαλώσαν, βεγγέρες που έγιναν ξέθωρες
φωτογραφίες στο συρταράκι του κομοδίνου, ανθρώπους που δεν είναι πια.
Ιχνηλατώντας στον καμβά τα αποτυπώματα της ανθρώπινης κατοίκησης, –τις άδειες
γλάστρες, τις ψάθινες βουλιαγμένες καρέκλες, τις φθαρμένες ταπετσαρίες, τα
φορεμένα ρούχα, τα ξεχασμένα βιβλία, το κενό που άφησαν πίσω τους τα κάδρα,
καταμετρώντας τα κυριακάτικα μεσημεριανά οικογενειακά γεύματα, τις απώλειες και
τις γιορτές, τα έργα του αποτυπώνουν με σχεδιαστική και χρωματική ακρίβεια τις
αζήτητες εσοχές μιας ιδιωτικής ενδοχώρας που κρύβει στα σπλάχνα της μικρούς
θησαυρούς όρασης και ενσυναίσθησης, μνήμης και αφήγησης.Σε διάλογο με τα πρόσφατα εσωτερικά του ζωγράφου, παρουσιάζονται ακόμη υπαίθρια τοπία του: λιτές πανοραμικές όψεις, αδρά παραθαλάσσια τοπία και αρχαίοι ελαιώνες, συμπληρώνουν τη θερινή περιήγηση του καλλιτέχνη.
Τα θερινά έργα της Γεωργίας Μπλιάτσου, εστιάζοντας σε τρυφερές παραθαλάσσιες σκηνές με μικρά παιδιά που ανασύρονται από τη μνήμη σαν φθαρμένες αλλά πολύτιμες πολαρόιντ, ακολουθούν τις γοργές αφαιρετικές γραμμές και τις γνώριμες λιτές φόρμες της ζωγράφου, διατηρώντας οργανικά στοιχεία του στιγμιαίου, χτίζοντας στέρεους όγκους που αποτυπώνουν ακέραια τη δυνατότητα του πορτραίτου. Παλλόμενα ανάμεσα στη σκιά και το φως, σχεδιασμένα γοργά και δουλεμένα στη συνέχεια επιδέξια με χρώμα, έλκονται από την περιρρέουσα φόρμα διατηρώντας τη συμπαγή εικονοπλαστική τους τελειότητα και ολοκληρώνονται με πρόσθετη πρώτη ύλη τη συγκίνηση και την ανθρώπινη μνήμη. Η ενότητα συμπληρώνεται με μικρές γιορτινές νεκρές φύσεις, αποτελούμενες από αγαπημένα αντικείμενα που συλλέγει η ζωγράφος."