Γνωρίσαμε τη Ζωή Λάσκαρη μέσα από τις ταινίες που πρόβαλε η παλιά ΕΡΤ τα βράδια του Σαββάτου. Η πρώτη μας γνωριμία μέσα από την τηλεόραση με τον ελληνικό κινηματογράφο και τους μεγάλους πρωταγωνιστές.
Η ταινία του Σαββάτου ήταν το μεγάλο ψυχαγωγικό χαρτί και μπροστά στην παλιά ασπρόμαυρη τηλεόραση συγκεντρωνόταν όλη η οικογένεια. Όταν οι ταινίες ήταν δραματικές ή κωμωδίες τα πράγματα ήταν καλά. Όταν όμως επρόκειτο να προβληθεί "Ο κατήφορος" ή "Ο νόμος 4000" ή "Τα δάκρυα ταιριάζουν στην Ηλέκτρα" τα πράγματα άλλαζαν. Έμπαινε λογοκρισία, γιατί οι ταινίες αυτές είχαν και το κάτι "παραπάνω". Σκηνές που η γιαγιά θεματοφύλακας της τάξης και ηθικής χαρακτήριζε από άσεμνες έως πρόστυχες. Βέβαια την ταινία την βλέπαμε κανονικά παρά τις παραινέσεις της γιαγιάς που κάθε τόσο φώναζε "μη κοιτάτε", "κοίτα το βρωμοθήλυκο" και άλλα τέτοια αξέχαστα. Η ταινία τέλειωνε αφού την είχε παρακολουθήσει και η γιαγιά η οποία στο τέλος για να δικαιολογηθεί που την είδε, συμπέραινε: "ήταν όμως διδακτική", "είδατε στο τέλος τι έγινε!".
Αξέχαστα Σαββατόβραδα, αξέχαστες ταινίες. Αξέχαστη ΖΩΗ. Γιατί μια ΖΩΗ την είχαμε. Γιατί μία ήταν η ΖΩΗ στο θέατρο ή τον κινηματογράφο. Η Ζωή Λάσκαρη.
Και τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η στιγμή να δούμε τη Ζωή Λάσκαρη στο θέατρο. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε έργα μεγάλα, σπουδαία και δυνατά. "Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ" από το ΚΒΘΕ σε σκηνοθεσία Α. Βουτσινά, τις "Τρεις ψηλές γυναίκες", τα "Διαμάντια και Μπλουζ" το τελευταίο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη στο δικό της πλέον θεατρικό χώρο στην Αθηναΐδα.
Σε εκείνο το έργο η Ζωή Λάσκαρη τραγουδούσε με έναν δικό της χαρακτηριστικό ύφος το μοναδικό τραγούδι της παράστασης σε στίχους Λ.Αναγνωστάκη και μουσική Ελένης Καραΐνδρου. Οι στίχοι ήταν οι εξής:
"Αύγουστος φώτα στην παραλία, τα πλοία φεύγουν για τα νησιά.
Φεύγουν τα πλοία , φεύγουν οι φίλοι με γέλασες και είναι αργά.
Αύγουστος φώτα στην παραλία, πήγε χαμένη η εκδρομή,
φεύγουν οι φίλοι, φεύγουν τα πλοία, δεν ήρθες κι άρχισε η βροχή"
Τι ειρωνεία τελικά! Αύγουστος έφυγε κι εκείνη έτσι ακριβώς όπως πικρά τραγουδούσε τότε.
