"Η Αίγινα του Ανδρέα Βουρλούμη" στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας

      Εγκαινιάζεται  απόψε Παρασκευή 18 Αυγούστου και ώρα 20.00 η έκθεση  ζωγραφικής με έργα του Ανδρέα Βουρλούμη που έχουν ως αποκλειστικό θέμα  την Αίγινα. Ο ζωγράφος  που έζησε μεγάλα διαστήματα  στο νησί απεικόνισε στον καμβά  του στιγμές της  καθημερινότητας και αγαπημένα τοπία.

    Η  έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό καθημερινά ως την 31η Αυγούστου.

Λίγα λόγια για το ζωγράφο από την επιμελήτρια της έκθεσης κ.Φανή - Μαρία Τσιγκάκου.

Ο  Ανδρέας Βουρλούμης (1910-1999), ένας ζωγράφος με βαθειά γνώση της ελληνικής τέχνης, ήταν  εξίσου εξοικειωμένος με τα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα, μολονότι αντιστάθηκε στις ακρότητες τής νεωτερικότητας, την οποία ωστόσο ενσωμάτωσε δημιουργικά με τον προσωπικό, νηφάλιο τρόπο του. Μάστορας της ακουαρέλας, μετουσίωσε τον κόσμο γύρω του σε ανεξάντλητες χρωματικές παραλλαγές, ενορχηστρωμένες δεξιοτεχνικά, ώστε να δημιουργούν μουσικές αρμονίες. Η απογραφή των θεμάτων του είναι σύντομη, αλλά οι παραστάσεις άπειρες. Όχι επειδή επαναλαμβάνονται, αλλά γιατί στη ζωγραφική του Βουρλoύμη δεν υπάρχει «θέμα». Το θέμα δεν είναι η αιτία, αλλά η αφορμή για συνθέσεις σχεδιασμένες απευθείας με χρώματα, όπου πρωταγωνιστούν ανώνυμες φιγούρες, ή πράγματα ευτελή, αντικείμενα ασήμαντα, τα οποία καταξιώνονται ζωγραφικά, είτε κάποια τοπία, όπου τα περιγράμματα του φυσικού χώρου χάνονται μέσα σε ένα σύνολο από χρωματιστές περιοχές, που άλλοτε αντανακλούν την ένταση του καλοκαιριάτικου καταμεσήμερου, άλλοτε υπαινίσσονται τη χαμηλόφωνη αρμονία του απογευματινού φωτός.

Η Αίγινα, όπου περνούσε τα καλοκαίρια του από το 1936, αποτέλεσε αγαπημένο του θέμα. Τη ζωγράφισε επανειλημμένα, δίχως να την αντιγράψει. Γιατί ο Βουρλούμης δεν αντιγράφει την πραγματικότητα, τη δημιουργεί. Η Αίγινα ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας  μέσα από έργα που εμπνέονται από το φυσικό τοπίο του νησιού, την ατμόσφαιρα, τη θέα από το καράβι καθώς πλησιάζει το λιμάνι, τους ανθρώπους στην αποβάθρα, τα καφάσια στο μανάβικο, τους ξεθωριασμένους τοίχους των σπιτιών, τις πέργκολες στους κήπους, τις φθαρμένες πάνινες πολυθρόνες στις αυλές, τους περίτεχνους κορμούς από τις γέρικες ελιές, το αεράκι που πλανιέται ανάμεσα στα φύλλα από τις φυστικιές: ένας κόσμος οικείος για τους λάτρεις του νησιού, ένας κόσμος ο οποίος –μολονότι αποδομένος με τις πιο εύθραυστες πινελιές– είναι ένας κόσμος στέρεος και αληθινός.

Φανή - Μαρία Τσιγκάκου