

Το ανοιξιάτικο τοπίο με καταπράσινα τα λιγοστά λιβάδια και τις πλαγιές αιχμάλωτισε το βλέμμα μας.

Μια μικρή στάση και ξανά στο μονοπάτι.
Ανακαλύπτοντας τη σήμανση διασχίσαμε το μικρό οροπέδιο που ήταν γεμάτο μανιτάρια, χαμηλούς θάμνους, αγριοκρεμμύδες και ανθισμένους ασπάλαθους. Στην άκρη του αντικρύσαμε το επιβλήτικο Όρος. Η θέα μαγευτική. Ο οικισμός της Πέρδικας, η Μονή, το Αγκίστρι, τα Μέθανα, η Επίδαυρος.
Φθάνοντας στο μοναστήρι ένα μικρό κοπάδι από πρόβατα έβοσκε ανέμελα στην απλωσιά των χωραφιών της μονής.
Η ομορφιά της ορεινής Αίγινας ανεπανάληπτη και μοναδική ξαφνιάζει τον ανυποψίαστο επισκέπτη και βάζει σε κρίση όλους μας.
Άραγε πως μπορούμε να διαφυλάξουμε αυτόν τον τόπο και να τον προστατέψουμε από όλους εκείνους που οραματίζονται την πλαστική ανάπτυξη.

Λυπούμαστε που ο Δήμος της Αίγινας εγγράφως μας ανακοίνωσε πως δεν διαθέτει πλέον το μικρό λεωφορείο για τις μετακινήσεις των μαθητών του νησιού τα Σαββατοκύριακα. Κάτι που γινόταν στο παρελθόν με αποτέλεσμα να διευκολύνονται οι εκπαιδευτικές επισκέψεις και τα προγράμματα που εκπονούν οι μαθητές.
Το εκκλησάκι του Αγίου Λεοντίου.
Η σουβάλα.