Του κ. Δημ.Παπαλεονάρδου από το Fb.
"Το παραδοσιακό καίκι του παππού μου Καπεταν Γιώργη "Αγ. Νικόλαος",το
φρουτάδικο της παραλίας της Αίγινας,έχασε το καπετάνιο του.Ο αγαπημένος
μου θείος Στέλιος Κακούσης,σε λίγη ώρα θα αποπλεύσει από το Ναό της
Ευαγγελιστρίας της Κυψέλης για το μεγάλο ταξίδι προς την αιωνιότητα και
θα αναπαυθεί στο κοιμητήρι της Αγ.Ειρήνης στην αγκαλιά των γονέων του,
παππού Γιώργου και της γιαγιάς Μαρίας.Καλό ταξίδι αγαπητέ μου θείε!"
Αναδημοσιεύουμε από την προσωπική σελίδα στο F.B. το αποχαιρετιστήριο κείμενο του κ.Δ.Παπαλεονάρδου για το θείο του Στέλιο Κακούση. Σιγά - σιγά όλοι εκείνοι οι μεγάλοι άνθρωποι που σημάδεψαν με τη δουλειά και το ήθος τους την Αίγινα, αποχωρούν. Από μια Αίγινα που δυστυχώς για τους νεότερους δεν έχει σε τίποτε να θυμίζει εκείνη την παλιά. Και τα παραδοσιακά καΐκια της παραλίας - τα μανάβικα - ήταν απόλυτη ψηφίδα της νησιώτικης φυσιογνωμίας του τόπου.
Γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας:
"Εδώ και δεκαετίες έχουν αποσπάσει το θαυμασμό πολλών επισκεπτών του νησιού. Έχουν φωτογραφηθεί από Έλληνες και ξένους. Πολλά περιοδικά τους έχουν αφιερώσει σελίδες τους. Είναι τα πλωτά μανάβικα της Αίγινας. Τα πολύχρωμα καΐκια εξαιτίας των χρωμάτων των φρούτων που καμαρώνουν μέσα στα τελάρα. Εδώ και δεκαετίες παραμένουν πεισματικά εκεί να διαλαλούν την πραμάτειά τους. Παλαιότερα ήταν περισσότερα. Ήταν οι εποχές που οι ιδιοκτήτες τους τα ταξίδευαν μέχρι τη Λεσά και τα Πίδαυρα για να φέρουν φρέσκια μαναβική. Οι πελάτες ακροβατούσαν στη ξύλινη σκαλίτσα και έμπαιναν μέσα για να διαλέξουν ντομάτες και μήλα. Πολλές φορές γύρω από το σκαρί τους όλο και κάποιο φρούτο που είχε ξεφύγει "έκανε το μπάνιο του στη θάλασσα". Σήμερα έχουν απομείνει μόνο δύο και η παρουσία τους είναι εμβληματική για την εικόνα της παραλιακής Αίγινας.
Γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας:
"Εδώ και δεκαετίες έχουν αποσπάσει το θαυμασμό πολλών επισκεπτών του νησιού. Έχουν φωτογραφηθεί από Έλληνες και ξένους. Πολλά περιοδικά τους έχουν αφιερώσει σελίδες τους. Είναι τα πλωτά μανάβικα της Αίγινας. Τα πολύχρωμα καΐκια εξαιτίας των χρωμάτων των φρούτων που καμαρώνουν μέσα στα τελάρα. Εδώ και δεκαετίες παραμένουν πεισματικά εκεί να διαλαλούν την πραμάτειά τους. Παλαιότερα ήταν περισσότερα. Ήταν οι εποχές που οι ιδιοκτήτες τους τα ταξίδευαν μέχρι τη Λεσά και τα Πίδαυρα για να φέρουν φρέσκια μαναβική. Οι πελάτες ακροβατούσαν στη ξύλινη σκαλίτσα και έμπαιναν μέσα για να διαλέξουν ντομάτες και μήλα. Πολλές φορές γύρω από το σκαρί τους όλο και κάποιο φρούτο που είχε ξεφύγει "έκανε το μπάνιο του στη θάλασσα". Σήμερα έχουν απομείνει μόνο δύο και η παρουσία τους είναι εμβληματική για την εικόνα της παραλιακής Αίγινας.
Αλήθεια όσοι σκέφτονται ή σχεδιάζουν την αισθητική ανάπλαση του
παραλιακού μετώπου πως είναι δυνατόν να εξαιρούν ή να μην υπολογίζουν
αυτά τα καΐκια που σφραγίζουν με τη λειτουργία τους τη φυσιογνωμία της
Αίγινας;"