Μνήμες και εικόνες από τη ζωή του αρχιμ. Δαμασκηνού Χόντου.

 Φωτογραφικά  στιγμιότυπα από την  έντονη και ιεροπρεπή παρουσία  του μακαριστού αρχιμ. Δαμασκηνού  Χόντου μας παραχώρησε  ο κ. Δημοσθένης Παπαλεονάρδος. Ο  αρχιμ. Δαμασκηνός Χόντος ήταν ένα ενεργό στέλεχος   της εκκλησιαστικής  ζωής της Αίγινας. Οι περισσότεροι μπορεί να τον θυμούνται ως εφημέριος  της  Ιεράς Μονής  του Αγίου Νεκταρίου της  Αίγινας, αλλά  ο ίδιος δεν έπαψε ποτέ  να αγωνιά και να νοιάζεται για  τη νεότητα. Πιστός στο καθήκον του και στο λειτούργημα  του ως εξομολόγου  δεν παρέλειπε  πριν τις μεγάλες  εορτές να επισκέπτεται  το τότε  Γυμνάσιο Αίγινας και να εξομολογεί με αξιοθαύμαστη διάκριση και  υπομονή δεκάδες παιδιών. Η παρουσία του επίσης  στις Κατασκηνώσεις  της Μητροπόλεως  στον Τούρλο ήταν έντονη.

   Οι επόμενες  φωτογραφίες που δημοσιεύουμε  το μαρτυρούν.

Επάνω:  Στιγμιότυπα από λιτανείες  επί τη ανακομιδή των λειψάνων  του Αγίου Νεκταρίου.

Κάτω: Επιμνημόσυνη δέηση  από  τον μακαριστό ιεράρχη Ιερόθεο  στο Ηρώον της  Αίγινας. Διακρίνεται αριστερά ο αρχιμ. Εφραίμ Στενάκης, δεξιά οι π. Εμμανουήλ Γιαννούλης και π. Δαμασκηνός Χόντος.

   Κάτω:  Αγιασμός επί τη ενάρξει έργων στον νέο Ιερό Ναό  του Αγίου Νεκταρίου. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιερόθεος και ο πρώην μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος.

Κάτω:  Θεία Λειτουργία  στην Κατασκήνωση στον Τούρλο.

 Στην  επόμενη δεξιά  διακρίνεται η επί δεκαετίες κραταιά αρχηγός  των Κατασκηνώσεων των κοριτσιών δ. Αλεξάνδρα Καννελακοπούλου

 Επίσκεψη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ στην Ι. Μονή Αγίου Νεκταρίου.

    Από  την ίδια επίσκεψη διακρίνονται από δεξιά οι : π. Ιωάννης Βλάχος, π. Φανούριος Μακαρατζής, π. Εφραίμ Στενάκης, π. Δαμασκηνός Χόντος  και  επίσκοπος Δωδώνης Χρυσόστομος

Στη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο στη Μονή του Αγίου Νεκταρίου ο συμπατριώτης του Προκαθήμενος -αφού κατάγονταν και οι δύο από τη Καρδίτσα- του είπε με το χαρακτηριστικό του ύφος : Ρε Δαμασκηνέ γιατί δεν μου κτύπησες τη πόρτα να σε κάνω Δεσπότη; Κι εκείνος με ταπείνωση αλλά και χαρά του απήντησε· γιατί να γίνω Δεσπότης Μακαριώτατε αφού εδώ στο Μοναστήρι είμαι Πατριάρχης δίπλα στον Άγιο μου Νεκτάριο. Αυτός ήταν ο ταπεινός γέρων Δαμασκηνός!

    Ακολουθεί ένα κείμενο - κατάθεση ψυχής από  το παλαιό πνευματικό  παιδί  του π. Δαμασκηνού, κ. Παπαλεονάρδου Δημοσθένη:

Αξιώθηκα από το Θεό να γνωρίσω στη παιδική μου ηλικία τον πολυσέβαστο Αρχιμ. π. Δαμασκηνό Χόντο. Κατέστη ο πρώτος μου πνευματικός πατέρας. Τι να πρωτοθυμηθώ από το μακαριστό γέροντα.; Ένας άξιος λειτουργός ο οποίος με τη γλυκόλαλη φωνή του και τη προσήλωση του στο θυσιαστήριο μας ανέβαζε στα ουράνια. Κάτω από το πετραχήλι του γνώρισα τον αληθινό πνευματικό πατέρα, τον διακριτικό εξομολόγο που προσπαθούσε να βοηθήσει τον νέο που προσέτρεχε κοντά του. Πρόθυμος πάντα να δώσει τις κατάλληλες συμβουλές για τη μελλοντική πορεία του πνευματικού του υιού. Γλυκύτατος, σοβαρός, ηθικός, έμπειρος ,μια αγαπώσα καρδία που χτυπούσε και εξέπεμπε τη ζέση του Αγίου Πνεύματος! Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ταπεινό γραφείο στο 1ο όροφο του παλιού Γυμνασίου-Λυκείου Αίγινας όπου πιστός στο καθήκον εξομολογούσε κατά τις μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα εκατοντάδες μαθητές που έτρεχαν να αφήσουν τις αμαρτίες τους στο πετραχείλι του καλού πνευματικού πατέρα! Πόσοι νέοι δεν ωφελήθηκαν από τον γέροντα!!! Ευγνώμων και οφειλέτης ως πνευματικός υιός προσεύχομαι να αναπαύσει ο Κύριος τη μακαρίας ψυχή του εν χώρα δικαίων και τον παρακαλώ να προσεύχεται για όλους μας και ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους νέους που υπερβαλλόντως αγάπησε και που αδιάκοπα τρέχοντας στα σχολεία αγωνιούσε για τη πρόοδο μας πρωτίστως τη πνευματική !!

  Αοίδιμε γέροντα πρέσβευε υπέρ των πνευματικών σου τέκνων! Σε ενθυμούμαστε και ειλικρινά μας λείπει η παρουσία σου!!

 υμπλήρωση: Το απέριττο γραφείο ενός σχολείου ο πατήρ Δαμασκηνός το αναδείκνυε λουτρό καθάρσεως των ψυχών των νέων του νησιού μας σε αντίθεση με την εποχή μας όπου η εξομολόγηση απαγορεύτηκε στα σχολεία και ο κληρικός απομακρύνθηκε απ αυτά.

     Κάποιο πνευματικό του τέκνο διηγείται για το γέροντα : Τη πρώτη φορά που τον γνώρισα ήταν η Μεγάλη Παρασκευή του 1982. Τον είδα στην αυλή της Μονής του Αγ. Νεκταρίου όπου καθόταν με το μακαριστό Μητροπολίτη Παραμυθίας κυρό Παύλο. Έσκυψα με τη σύζυγο μου και φίλησα το χέρι του! Ακολούθησε ένας διάλογος γνωριμίας και σε γενόμενη συζήτηση για την εξομολόγηση του είπα ότι φοβάμαι. Εκείνος με το μειλίχιο ύφος του με ρώτησε γιατί και μου έδειξε το ράσο του λέγοντας μου ότι αυτό το ράσο που φοράμε το έχουμε για να σώσουμε τη ψυχή μας, όχι για να τη χάσουμε και είναι αποτρεπτικό των δαιμόνων. Μην ξεχνάς παιδί μου ότι σαν χθες ο μεγαλύτερος ληστής με το "μνησθητι μου Κύριε" εξομολογήθηκε και μπήκε στη βασιλεια των ουρανών ! Μου πρότεινε να περπατήσουμε μαζί στο προαύλιο της μονής- κάτι που το συνήθιζε συχνά -και μου έλεγε ότι εδώ συνηθίσαμε να βλέπουμε ανθρώπους κι όχι αγγέλους . Άγγελοι γινόμαστε μετά την εξομολόγηση αφού πρώτα γονατίσουμε στο πετραχήλι του πνευματικού μέσα στο σφαγείο του σατανα όπως αρκετές φορές ονόμαζε το εξομολογητήριο. Υπομονή και υποχώρηση συνιστούσε

Παρακαλούμε όποιον αναγνώστη θελήσει να "κατεβάσει" τις  φωτογραφίες αυτές ή να  τις αναπαραγάγει σε site ή blog να  αναφέρει  την προέλευσή  τους.