Όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος να καταστρέψει τη φύση, εκείνη πάλι καθημερινά του δείχνει την ομορφιά και τη σοφία της.
Μια καθημερινή ανατολή, μια συνηθισμένη ανατολή οποιασδήποτε ημέρας είναι ξεχωριστή και μοναδική. Καμία σχέση και ομοιότητα με τις άλλες που προηγήθηκαν ή θα ακολουθήσουν. Είναι η στιγμή, ο αγέρας, η θάλασσα, που διαμορφώνουν αυτό το ξεχωριστό, μα κυρίως η διάθεση μας που θέλει και επιμένει να τα βλέπει όλα όμορφα γιατί έχει μάθει να ελπίζει.
Αρχή του μήνα, ξεκίνημα μια νέας εποχής, μπαίνουμε οσονούπω στη διαδικασία και στις δουλειές του Φθινοπώρου με καλοκαιρινή ακόμα διάθεση. Αρχή της Ινδίκτου, του εκκλησιαστικού έτους στην Εκκλησία. Σε λίγο θα πάρουν σειρά και τα σχολεία και η ζωή θα βρει και πάλι τον κανονικό της ρυθμό.
Ο Σεπτέμβρης είναι εδώ. Κι ο ήλιος προβάλει για να φωτίσει και να δώσει ζωή στα αρχοντονήσια του αρχιπελάγους του Αιγαίου.
Μια ανατολή γεμάτη φως, γεμάτη χρώματα, γεμάτη ελπίδα, γεμάτη ζωή.
Κι ο Σεπτέμβρης είναι πλέον εδώ και μας υπόσχεται πολλά, θέλοντας να σβήσει και να αφήσει πίσω του τις καυτές μέρες και τους εφιάλτες των δύο προηγούμενων μηνών, όταν ο άνθρωπος έκαιγε, κατέστρεψε, πλήγωνε, σκότωνε τη φύση, τον συνάνθρωπο, τα ζώα.
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κοιτώντας την ανατολή του ήλιου που ανατέλλει στα ανοιχτά της Μήλου κάπου πίσω από τη Φολέγανδρο.
