Μπορεί οι κάμερες να βγήκαν από τους ναούς και να μην ακολουθούν κατά πόδας τον αρχιεπίσκοπο , όπως παλιά, μπορεί πλέον χειροκροτήματα να μην ακούγονται μέσα στους ναούς με τη λήξη του κηρύγματος - διαγγέλματος, μπορεί ο αρχιεπίσκοπος να μην είναι τηλεπερσόνα όπως παλιά, ωστόσο υπάρχουν πολλοί μέσα και έξω από την Εκκλησία που θα ήθελαν έναν αρχιεπίσκοπο πιό παρεμβατικό, πιό αποτελεσματικό, πιό αποφασιστικό ιδιαίτερα τις μέρες της οικονομικής κρίσης.
Πέντε χρόνια λοιπόν συμπληρώθηκαν από την εκλογή και ενθρόνισή του. Πριν πέντε χρόνια στην εφημερίδα "Τα Νέα του Αργοσαρωνικού" γράφαμε:
"Είναι ο σεμνός κληρικός στον
οποίο ο πρώην μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημος, παραιτήθηκε από την
Μητρόπολη αυτή και την παρέδωσε στο
πνευματικό του παιδί κ. Ιερώνυμο. Είναι ο πρώην φιλόλογος καθηγητής της
Λεοντείου Σχολής Αθηνών, με σπουδές Αρχαιολογίας στη Γερμανία. Είναι ο ίδιος
που ανακαίνισε και ανασύστησε την Ι. Μονή του Οσίου Λουκά και πολλά άλλα
βυζαντινά μνημεία της Βοιωτίας. Είναι ο αυτός
που σπούδασε πολλούς φτωχούς νέους της Μητροπόλεώς του και όργωνε με το μικρό σκαραβαίο του την
επαρχία του ρίχνοντας φάκελλα με χρήματα
κάτω από τις πόρτες ανήμπορων ανθρώπων. Ο ίδιος που δημιούργησε ένα πρότυπο
φιλανθρωπικό έργο. Αυτός που υπέμεινε με καρτερία τη δοκιμασία της συκοφαντίας του οικονομικού σκανδάλου για
κατάχρηση δις. δραχμών, και αυτός που
πήγε μάρτυρας υπεράσπισης όσων κληρικών και λαϊκών κατηγορούνταν σε αυτήν την
υπόθεση. Είναι αυτός που στη Μητρόπολή του είχε συγκεντρώσει κληρικούς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο
όπως τους π. Ανανία Κουστένη, π. Αδαμ.
Αυγουστίδη, π. Β. Θερμό και τους ηγουμένους π. Ι. Ματζουράνη και π. Ν.
Αντωνόπουλο.
Δέκα
χρόνια μετά, αναγινώσκοντας τον ενθρονιστήριό του λόγο μας υπενθύμισε ότι
ένας επίσκοπος δεν κάνει προγραμματικές δηλώσεις. Η Εκκλησία δεν είναι πολιτική αρένα ούτε ιδεολογική παράταξη Οι δηλώσεις – όπως είπε – «είναι χαραγμένες πάνω στο Σταυρό εδώ και χιλιάδες χρόνια γι αυτό
υποσχέθηκε ότι θα είναι διάφανος για να φαίνεται ο Χριστός. Η Εκκλησία υπάρχει για να ενώνονται οι άνθρωποι όχι με μεγαλοστομίες
και διακηρύξεις αλλά με θυσίες Σταυρικού ήθους, φωταγωγημένες από την
αναστάσιμη ελπίδα. Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι
να διατυπώνει το λόγο της και να
παράγει πνευματικά αντισώματα, προστατευτικά
του κοινωνικού οργανισμού από κάθε φθοροποιό νόσο που εκφυλίζει το
ανθρώπινο πρόσωπο και οδηγεί σε
εκπτωτικά φαινόμενα τον κοινό μας βίο».
Με την ήσυχη, καθαρή και αδιαμφισβήτητη
εκλογή του, ο κ. Ιερώνυμος αποκατέστησε την ηρεμία μέσα στην Εκκλησία. Με τις
συγκρατημένες και συγκροτημένες δηλώσεις του υπενθύμισε τα αυτονόητα, όπως ότι
ο Μητροπολίτης Αθηνών είναι ίσος μεταξύ ίσων, και πρόεδρος της Συνόδου. Από τη
θέση αυτή επιδιώκει την αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης με το Οικουμενικό
Πατριαρχείο και τη διαμόρφωση μιας μορφής επικοινωνίας και κοινωνίας με τους
πιστούς που θα στηρίζεται στην πνευματικότητα και τις παραδόσεις. Μακριά από τις υπερβολές του παρελθόντος καλείται να
είναι ο εαυτός του. Καλείται όχι να ανατρέψει και να συγκρουστεί, αλλά να
θεραπεύσει και να ανασυγκροτήσει. Είναι βαθύς γνώστης των εκκλησιαστικών
θεμάτων, πολύπειρος και δοκιμασμένος, δεινός συζητητής και δύσκολος
διαπραγματευτής. Τον διακρίνουν η σύνεση , η σοφία, η ευγένεια και η υπομονή.
Ευχή όλων μας και απαίτηση των καιρών
είναι όχι ο νέος προκαθήμενος της
Ελλαδικής Εκκλησίας να ιδεολογήσει και να πολιτευθεί αλλά να θεολογήσει, να
ποιμάνει το λαό, να αγαπήσει τις ευπαθείς ομάδες, να σφουγγίσει
το δάκρυ του πονεμένου, να πονέσει τον αναξιοπαθούντα αδελφό, να
συμπονέσει και σαν άλλος ευσχήμων Ιωσήφ
να σηκώσει το Σταυρό κάθε ταπεινού και καταφρονεμένου ".
