Θα μπορούσε να είναι ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα με την κλασσική του μορφή με ήρωες γεννημένους από τη μυθοπλαστική δεινότητα του συγγραφέα. Το "εκ Πειραιώς" είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένα βιβλίο - κατάθεση για τον Πειραιά. Μια ακτινογραφία της μεγάλης πόλης από το 1947 ως το 1967. Ο Πειραιάς του μεγάλου λιμανιού, των φουγάρων, των φτωχογειτονιών, της καρβουνόσκαλας, της Δραπετσώνας. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη μνημειώδη βιογραφία του Βελουχιώτη,
με τον τίτλο "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων", ο Διονύσης Χαριτόπουλος επανέρχεται
με το νέο του μυθιστόρημα σε άλλη μια μεγάλη του αγάπη: τον Πειραιά.
Ο Χαριτόπουλος, γέννημα θρέμμα της πόλης, δίνει μυθιστορηματικά την ανθρωπογεωγραφία του Πειραιά της περιόδου 1947-1967 και αποτυπώνει την ψυχή του μεγάλου λιμανιού, την ταυτότητα της κάθε συνοικίας και γειτονιάς, τους χαρακτήρες των γνωστών και άγνωστων πρωταγωνιστών της πόλης, των καθημερινών ανθρώπων, όλων αυτών που σημάδεψαν την ιστορία της.
Όπως εξομολογείται στην προμετωπίδα του βιβλίου, "στον Πειραιά πατάω στεριά" με ό,τι σημαίνει αυτό, ενώ στο οπισθόφυλλο ο συγγραφέας σημειώνει με νόημα: "Όλα μπορείς να τα δεις και να τα κάνεις στον Πειραιά, όλα εκτός από ένα, να κάνεις τον ζόρικο". Το βιβλίο διαπερνούν μοναδικά δοσμένες χαρακτηριστικές εικόνες του Πειραιά, κυρίως μέσα από τα μάτια του ήρωα του βιβλίου, "του παιδιού", και γίνονται φανερά τα έντονα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα αλλά και μια μεγάλη αρχειακή έρευνα, χάρη στην οποία ο αναγνώστης θα βρει πληροφορίες και γεγονότα ελάχιστα ή και καθόλου γνωστά.
Από τα Μανιάτικα στη Δραπετσώνα και στην Κοκκινιά στα υψώματα του Προφήτη Ηλία με τους νησιώτες Κρητικούς, Καρπάθιους, Σαντορινιούς αλλά και Μανιάτες. Ο Πειραιάς σελίδα τη σελίδα ξεδιπλώνει το μοναδικό του μύθο, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί και στις παλιές ελληνικές ταινίες. Οι πρώτες βιομηχανίες, τα Λιπάσματα, ο Παπαστράτος, η Κοπή, ο Κεράνης, τα πρώτα υπερωκυάνεια, τα αξέχαστα πράσινα λεωφορεία, τα τρόλεϋ - κασετίνα, οι παλιές αφετηρίες, τα καραβάκια για τη Σαλαμίνα, τα μικρά ποστάλια του Σαρωνικού, οι ιστορικές Εκκλησίες, η εργατιά. Οι γνήσιοι και αυθεντικοί λαϊκοί άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου.
Αυτός είναι ο Πειραιάς. Μια πόλη μεγαλείο που είχε και έχει μόνο φανατικούς φίλους.