Η 26η Ιανουαρίου έχει οριστεί τα τελευταία χρόνια ως ημέρα ανάμνησης
του ερχομού και της υποδοχής του πρώτου Κυβερνήτη της χώρας στην Αίγινα.
Η επέτειος αυτή με Προεδρικό Διάταγμα το οποίο υπεγράφη μετά από αγώνες χρόνων του Δήμου Αίγινας και του Πνευματικού κόσμου του νησιού, χαρακτηρίστηκε ως εορτή "τοπικής σημασίας", λες και δεν αφορά την υπόλοιπη επιικράτεια η θεμελίωση του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους μετά από επτά αιματηρά χρόνια πολέμου ανεξαρτησίας. Ας μας επιτραπεί αυτός ο λογισμός.
Από την πλευρά μας ας υπενθυμίσουμε τα σπουδαία εκείνα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο νησί μας τότε, καθιστώντας το επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων, τόπο πνευματικών ζυμώσεων, χώρο αναγέννησης της παιδείας, στάδιο λήψης αποφάσεων που καθόρισαν το μέλλον της Ελλάδος.
Από την πλευρά μας ας υπενθυμίσουμε τα σπουδαία εκείνα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο νησί μας τότε, καθιστώντας το επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων, τόπο πνευματικών ζυμώσεων, χώρο αναγέννησης της παιδείας, στάδιο λήψης αποφάσεων που καθόρισαν το μέλλον της Ελλάδος.

Η γη εβρέχετο με δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού μου έσχιζε την καρδιά μου….» και καταλήγει ο Καποδίστριας λέγοντας «Κατεβαίνω ως πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, το ονειροπόλημα των λογιοτάτων, ξένων πρακτικών ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύση εις την καρδιάν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».


Η Αίγινα υπήρξε η Πρώτη Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ όλα τα στοιχεία της υπόστασης του, από την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας και την παράλληλη αναγνώριση από τις Ξένες εγγυήτριες Δυνάμεις. Ένα όμως είναι το γεγονός: Χωρίς τις θυσίες και τους ηρωϊκούς αγώνες του Ελληνικού Εθνους, Ελληνικό Κράτος δεν θα ιδρύετο.