Με τους υπέροχους πίνακες της κ. Άννας Αγγελοπούλου ας ξεκινήσουμε το πρώτο Σάββατο του Δεκέμβρη.

Αυτό το μήνα γιορτάζουν πολλοί όπως ο Νίκος, ο Σάββας, η Βαρβάρα, η Άννα, ο Λευτέρης, ο Σπύρος, ο Διονύσης, η Αναστασία, ο Χρήστος και η Χριστίνα, η Ευγενία, ο Στέφανος και αν ψάξουμε ακόμα θα βρούμε κι άλλους όπως τον Κρίσπο (εδώ στην Αίγινα). Μήνας λοιπόν εορτών ευχών και δώρων. Μήνας χαράς και αγάπης. Μήνας ανθρωπιάς.
Ο μήνας της ζεστασιάς, του χιονιού, του κρύου βοριά, του τζακιού και
του χονδρού πουλόβερ. Τα κασκόλ και τα γάντια απαραίτητα αξεσουάρ σε
κάθε έξοδο.
Ο μήνας στο αστερισμό του μελομακάρονου και του κουραμπιέ, της γεμιστής γαλοπούλας ή του γουρουνόπουλου αν προτιμάτε.
Ο μήνας που τα σχολεία κλείνουν, η εποχή των πολλών φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και της μνήμης πολλών ξεχασμένων προσώπων της ζωής μας.
Ο μήνας στο αστερισμό του μελομακάρονου και του κουραμπιέ, της γεμιστής γαλοπούλας ή του γουρουνόπουλου αν προτιμάτε.
Ο μήνας που τα σχολεία κλείνουν, η εποχή των πολλών φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και της μνήμης πολλών ξεχασμένων προσώπων της ζωής μας.
Ο μήνας με την προσδοκία των διακοπών, με τη λαχτάρα ενός
οικογενειακού τραπεζιού, ενός στολισμένου σπιτικού με θολά τζάμια από
την αγάπη και την ειρήνη. Είναι ο μήνας που οι ψυχές γλυκαίνουν και
συγχωρούν. Είναι ο μήνας με τις μεγαλύτερες αλλά πιό φωτεινές νύχτες.
Είναι εντέλει ο μήνας του Θεού που γεννιέται και των ανθρώπων που γιορτάζουν.
Ο μήνας της επιστροφής στην πατρογονική εστία, του φοιτητή, του ναυτικού, του ξενιτεμένου.
Ο μήνας που ίσως - αν θέλεις - μπορείς να θυμηθείς και να ξανανιώσεις άνθρωπος.