Ο Άγιος Σώζων γεννήθηκε στη Λυκαονία της Μ. Ασίας,
περιοχή πλησίον της Γαλατίας και Καππαδοκίας, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα
Διοκλητιανού [284 –305 μ.Χ.] Ο
Σώζων όπως και πολλοί
συμπατριώτες του ήταν βοσκός. Πριν βαπτισθεί χριστιανός ονομαζόταν Ταράσιος.
Γρήγορα όμως αρνήθηκε την ειδωλολατρεία
και ασπάζεται τον Χριστιανισμό. Σε ένα ταξίδι του στην Πομπηϊούπολη, πόλη στα
παράλια της Κιλικίας, νοτιοδυτικά της
Ταρσού, ο Άγιος αναζητεί
χριστιανικό ναό στη πόλη για να προσευχηθεί. Μάταια όμως. Οι χριστιανοί της πόλης είχαν κρυφτεί
εξαιτίας των διωγμών και άλλοι ήταν κατατρεγμένοι. Αγανακτισμένος κατευθύνεται
στο ναό της Αρτέμιδος και φθάνοντας μπροστά στο χρυσό άγαλμα της θεάς των
αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων έκοψε το δεξί χέρι του ειδώλου και χωρίς
καθυστέρηση έφυγε για την αγορά της πόλης, όπου το πούλησε σε χρυσοχόο και
μοίρασε το αντίτιμο στους φτωχούς και ανήμπορους κατοίκους της Πομπηϊούπολης.
Το γεγονός της κλοπής και της ιεροσυλίας
έγινε σύντομα αντιληπτό από τους φύλακες του ναού οι οποίοι κατήγγειλαν το
περιστατικό. Οι στρατιώτες συνέλαβαν τον Σώζοντα και τον οδήγησαν στο Γαλέριο
Μαξιμιανό ο οποίος εκείνες τις ημέρες επισκεπτόταν την περιοχή. Ο Άγιος
παραδέχεται την πράξη του αλλά δε
δέχεται να αλλαξοπιστήσει και να θυσιάσει στα είδωλα. Η εμμονή του αυτή , ή
άρνηση του τον οδηγεί σε μια σειρά
φρικτών βασανιστηρίων και μαρτυρίων. Ο Μαξιμιανός αποφασίζει τη θανάτωση του μάρτυρα με τη διάλυση των
μελών του σώματος του και με την καύση αυτών. Οι χριστιανοί περιμάζεψαν τα σκορπισμένα λείψανα
του Αγίου και τα ενταφίασαν στις 7 Σεπτεμβρίου
του έτους 288 μ.Χ.
Σήμερα.
Ο Άγιος Σώζων απολαμβάνει της μεγάλης ευλάβειας
και αγάπης όλων των Αιγινητών. Άλλωστε
δεν είναι τυχαίο ότι τόσο την παραμονή 6 Σεπτεμβρίου, όσο και ανήμερα της
εορτής του, 7 Σεπτεμβρίου, όλοι οι κάτοικοι του νησιού αλλά και οι τελευταίοι παραθεριστές του
καλοκαιριού κατακλύζουν το ναό του
Αγίου. Δίκαια έχει χαρακτηρισθεί το
μεγαλύτερο πανηγύρι από πλευράς αριθμού
επισκεπτών.
Το
πανηγύρι του Αη – Σώστη ως το
τελευταίο καλοκαιρινό πανηγύρι, σηματοδοτεί και το τέλος του καλοκαιριού στην Αίγινα.