Ένα πανέρι γεμάτο φιστίκια. Και τα φιστίκια τυλιγμένα - πακεταρισμένα σε μασούρια από σελοφάν. Έτσι πουλούσαν οι παλαιοί φιστικάδες την πραμάτεια τους στην παραλία της Αίγινας, έξω από τα καράβια της γραμμής ή μέσα στα καράβια. Ο αγώνας για το μεροκάματο. Τίμιος καθημερινός, σκληρός. Έτσι έζησαν οι προηγούμενες γενιές και πρόκοψαν και έκτισαν και παντρεύτηκαν και πάντρεψαν και προίκισαν τα παιδιά τους. Εικόνες , μνήμες, στιγμές προηγούμενων εποχών που δύσκολα όποιος τα έχει ζήσει μπορεί να τα ξεχάσει. Ζεστές αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Μέρες γεμάτες ανθρωπιά, χαμόγελο, ελπίδα και καλή καρδιά. Κυρίως αυτό. Το δείχνει άλλωστε και η παλιά φωτογραφία, έξω από το Αφαία. Εποχές από μια Αίγινα που έχει φύγει ανεπιστρεπτί αλλά έχει φυλακιστεί βαθιά μέσα στη ψυχή μας.
Η φωτογραφία προέρχεται από την έκθεση που έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.