Τελικά εκείνη η Αίγινα ξύπνησε μνήμες

   Όπως  σας υποσχεθήκαμε παρουσιάζουμε τα πιό χαρακτηριστικά σχόλια που κατέθεσαν αναγνώστες μας μέσω των οποίων παρέχονται χρήσιμα στοιχεία για τη φωτογραφία, την εποχή της, και τις χρήσεις των καταστημάτων. Τελικά μια φωτογραφία αρκεί να ξυπνήσει μνήμες που καλό είναι να μην αποσκοπούν σε νοσταλγικές αναφορές και περιπλανήσεις μόνο. Δεν μας χρειάζεται μόνο αυτό. Αλλά και να οδηγούν σε σκέψεις, προτάσεις, ιδέες και γιατί όχι γόνιμο προβλημματισμό και συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι.

  Ευχαριστούμε όλους για τη θετική ανταπόκριση τους και ιδιαίτερα τον κ. Παντελή Γιαννούλη που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα καταθέτοντας και τη θέση  του για το παρόν και το μέλλον της παραλίας. Στο σημείωμά μας δημοσιεύουμε κι άλλες φωτογραφίες από τη δεκαετία του ΄70.

Αννίτα Λεούση Χαρτοφύλακα:  Διακρίνω  από  δεξιά    προς  αριστερά : ·         Το   θρυλικό ταβερνείο   του  Παναγάκη   και  από  πάνω  το  οδοντιατρείο  της  Φωφώς  Λέκκα,  Το  Αιάκειο   (δεν  είχε   τη  προέκταση)  και  πάνω    το  σπίτι  της  οικογένειας    Κουκούλη,  Το  θρυλικό  καφενείο     «Αγάπη» του  Αποστόλη  (μπροστά  του το  καφενείο  του  Ντούρου)  και  πάνω  όπως και   τώρα  το  σπίτι  της  οικογένειας  Πάσχα,   Το  κατάστημα   του  κ. Πετρόπουλου.  Το  ποδηλατάδικο  του  «Πινίτουρα»  Το  πρατήριο  Shell   των    Στέλιου   Τζίτζη   και  Ρούλη  Μπακόμητρου (θείοι  μου). Το  υποκατάστημα   της  Ιονικής   Τράπεζας   μετέπειτα  Alpha  Bank. Να  σημειώσουμε  ότι  η  ατμόσφαιρα   στο  καφενείο  του   Αποστόλη  ήταν   αντίστοιχη   με  τη   χαλαρή  ατμόσφαιρα  των  καφενείων της  Δημαρχίας.

 Παντελής Γιαννούλης:Η Αίγινα της εφηβείας μου. Είμαι υπέρ της αλλαγής και της εξέλιξης και πιστεύω ότι είναι καλό να έχουν τα καφέ της παραλίας τη δυνατότητα να λειτουργούν και το χειμώνα, αλλά νομίζω πως έχουμε χάσει το μέτρο. Εντελώς.

 Αλλαγή προς το καλύτερο ..ναι!Αλωστε τον χειμώνα που μειώνονται οι κάτοικοι, μια χαρά θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν μέσα στα μαγαζιά. Πιό ζεστά και σαν αίσθηση και σαν αισθητικη.

 Πηνελόπη Μουντή Κυριακίδη: Η Αίγινα που ολοι αγαπησαμε , ζωγραφίσαμε , φωτογραφίσαμε! χωρίς τα σημερινα θερμοκηπια που με κανουν να αισθανομαι ντοματα. τωρα τι να ζωγραφίσω; τι να φωτογραφίσω;;; χασαμε το μετρο οπως λεει και ενας φίλος παραπανω.

  Πολύτεκνοι Αίγινας: φωτο ήταν δημοσιευμένη στους φίλους της Αίγινας απο τον κ. Καλογρίδη  …….δεξιά τελείως διακρίνουμε το ταβερνείο του Παναγάκη(θρυλικό),από πάνω το οδοντιατρείο της Φωφώς Λέκκα.Δίπλα στου Αποστόλη ήταν το κατάστημα του κ. Πετρόπουλου και δίπλα στο πρατήριο των Τζίτζη-Μπακόμητρου ήταν το ποδηλατάδικο του "Πινίτουρα". Μπροστά απο του Αποστόλη διακρίνεται το περίπτερο του παππού και του πατέρα του Ντούρου.

  Παντελής Γιαννούλης: Στη γωνία, με το μεσοόροφο, το πατρικό μου. Εκεί που σήμερα είναι η Δωδώνη. Αν προσέξετε παλιές φωτογραφίες, αντίστοιχο όροφο με χαμηλό ταβάνι και μικρά παράθυρα είχαν και άλλα κτίσματα στην Αίγινα, όπως είδαμε φέτος στην καταπληκτική έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης. Το ίδιο είχε και η φάμπρικα. Οι όροφοι αυτοί είχαν ρόλο αποθήκης και το χαμηλό ταβάνι τους κάνει άβολους για ενοικίαση και άλλες σημερινές χρήσεις. Για το λόγο αυτό, όταν δεν υπάρχει υπερκείμενος όροφος, τους καταστρέφουν για να φτιάξουν χώρους με κανονικό ύψος. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει υποχρέωση διατήρησής τους και αποζημίωση των ιδιοκτητών με τη δυνατότητα να κτίσουν ένα επιπλέον όροφο. Με αυτό τον τρόπο, θα διατηρούσαμε την αρχιτεκτονική και αισθητική μας παράδοση, χωρίς να θίγονται οικονομικά οι ιδιοκτήτες αυτών των ακινήτων. Win-win. Στο πατρικό, το μεσαίο όροφο στο πίσω μέρος του σπιτιού, που είχε πρόσβαση τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, το λέγαμε γαλαρία και χρησίμευε σε άλλους καιρούς για αποθήκευση κυρίως μπομπότας, βασικής τροφής στα μεγάλα ταξίδια των σφουγκαράδικων του παπού του πατέρα μου. Το μαγαζί στο ισόγειο ήταν παλιότερα παραδοσιακή ταβέρνα και το εσωτερικό της έμοιαζε κάπως με το καφενεδάκι του Δημαρχείου, όπως θυμάμαι από κάποιο μικρό πίνακα που είχε στο σπίτι του ο Νικολάου και το διασώζει στην τοτινή του μορφή. Είχε αυτό το διαχωριστικό παλιών καφενείων της Αίγινας που θυμίζει το κάτω μέρος τέμπλου εκκλησίας. Σήμερα, το διαχωριστικό αυτό το βρίσκουμε σε καλή κατάσταση στα Περδικιώτικα, στο χώρο που έχουν το συγκρότημα ήχου. Αυτά για όσους ενδιαφέρονται τη διατήρηση της μνήμης και της παράδοσης.