Με ανείπωτη θλίψη και πόνο ζωγραφισμένο στα γεμάτα οδύνη πρόσωπα, αποχαιρέτησαν σήμερα Κυριακή της Πεντηκοστής, εκατοντάδες φίλοι, συνάδελφοι, μαθητές και συμπολίτες την ευγενέστατη καθηγήτρια του Γενικού Λυκείου Αίγινας Σοφία Μηλιώτη. Μια αγαπημένη και πολυσέβαστη παρουσία που τίμησε με το ήθος, την επιστημοσύνη και την πολιτεία της τον εκπαιδευτικό χώρο για περισσότερα από είκοσι χρόνια.
Η άοκνη και ακούραστη φιλόλογος που αψηφώντας τα κτυπήματα της αρρώστιας της εργαζόταν μέχρι και την τελευταία στιγμή, διδάσκοντας τους τελευταίους φετινούς μαθητές της αλλά και συναδέλφους της με αυτό το σπάνιο ήθος και την αξιοπρέπεια που πλέον δεν συναντάς.
Παραθέτουμε αυτούσιο τον επικήδειο λόγο που συνέγραψε η φιλόλογος κ. Αναστασία Μπέση φιλόλογος, διευθύντρια του Γυμνασίου του Μεσαγρού η οποία για πολλά χρόνια συνεργάστηκε μαζί της και τις συνέδεαν βαθιά αισθήματα αληθινής φιλίας.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από την εκδήλωση που είχε παρουσιάσει η Σοφία Μηλιώτη μαζί με μαθήτριες της στο Σύλλογο Γυναικών Αίγινας τον Οκτώβριο του 2012, με θέμα "Η γυναίκα στο έργο του Παπαδιαμάντη" και έχουν αναρτηθεί στο site Aeginanews.
"Πώς να σε αποχαιρετήσουμε;
Όσο και να είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς το θάνατο, τελικά πάντα σε πιάνει απροετοίμαστο. Χθες το βράδυ έπεσε σαν κεραυνός σε φίλους , συναδέλφους, μαθητές και σε όλους όσους σε γνώρισαν η είδηση της απώλειάς σου. Τώρα είμαστε όλοι εδώ, για να σου πούμε πόσο πολύ σ’ αγαπήσαμε και πόσο σημαντικός άνθρωπος ήσουν όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μας και για να σου φορέσουμε δύο άσπρα φτερά, που θα σε συνοδεύσουν στο μεγάλο σου ταξίδι».
Σε γνωρίσαμε ως συνάδελφο και σύντομα γίναμε φίλοι. Ήσουνα το πιο αγαπημένο παιδί μιας μεγάλης και ανοιχτής παρέας. Πάντα όμορφη, σικάτη, έχοντας τον αέρα της κερκυραϊκής καταγωγής σου, ευγενική, γελαστή, για όλους είχες ένα καλό λόγο, μετριοπαθής , λιγομίλητη και συνεπέστατη στις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις. Μια μεγάλη αγκαλιά για τους μαθητές σου, που υπεραγαπούσες , ακόμα και στην περίοδο της ανημπόρια σου προσπαθούσες να τους δώσεις κάτι πάρα πάνω από αυτό που μπορούσες, να τους πηγαίνεις σε θεατρικές παραστάσεις και μετά να τους φιλοξενείς στο πάντα για όλους ανοιχτό σπίτι σου.
Με σπουδές στη Γαλλία και την Ελλάδα, με πτυχία στη Γαλλική γλώσσα και την Ελληνική φιλολογία, με διδακτορικό, με εξωδιδακτικές δραστηριότητες, που ακόμα συζητιούνται, έχοντας πάντα στο πλευρό σου καλό σύμβουλο και μέντορα τον αγαπημένο σου Γιώργο, ξεχώριζες για το υψηλό μορφωτικό επίπεδό σου, αλλά και για την υπομονή, τη διαλλακτικότητα και την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπιζες τα προβλήματα στον επαγγελματικό αλλά και στον προσωπικό και οικογενειακό χώρο.
Υπήρξες αγαπημένη σύζυγος του ξεχωριστού φίλου μας Γιώργου, που τόσο σου στάθηκε στα πολλά χρόνια, που άδικα και σκληρά η μοίρα σε δοκίμαζε, σε σημείο να κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό μας.
Υπήρξες δασκάλα των παιδιών μας, που με τη στάση και το παράδειγμά σου τα πήγες ένα βήμα μπροστά, υπήρξες πραγματικός δάσκαλος και παιδαγωγός για αυτά.
Υπήρξες ένας άνθρωπος μοναδικός, ξεχωριστός, το σπίτι σου τόσο στην Κέρκυρα όσο και στην Αίγινα, που και αυτήν αγάπησες σαν δεύτερη πατρίδα σου, άνοιγε πάντα για να φιλοξενήσει και να υποδεχτεί τους πολλούς και καλούς σου φίλους ,που σήμερα, αν και ήταν προετοιμασμένοι από καιρό, θρηνούν για τη μεγάλη απώλειά σου.
Ακόμα στα αυτιά μας αντηχεί το κερκυραϊκό ηχόχρωμα , η μουσική σου φωνή. Πάντα χρησιμοποιούσες την κτητική αντωνυμία «μου », γιατί όλοι για σένα ήταν οικείοι, αγαπημένοι, όχι ξένοι. .
Φεύγεις και αφήνεις σε όλους ένα μεγάλο κενό και ένα αναπάντητο γιατί; Γιατί όλα σε σένα; Ένα γιατί χαραγμένο στα μεγάλα και εκφραστικά μάτια σου.
Η οικογένειά σου, ο Γιώργος σου και ο Δημήτρης σου, χάνουν το σύντροφο, την αδελφή, το στήριγμα και το φιλαράκι τους, τη συνοδοιπόρο τους και εμείς οι υπόλοιποι, τη φίλη, τη δασκάλα, τη συνάδελφο.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας φίλη Σοφία, Θα είσαι πάντα στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, στην καρδιά μας.
Τι να αποχαιρετήσω, Που δεν έχω πρόσωπο να φιλήσω, Παρά μονάχα θύμησες Κλεισμένες σ’ ένα σκοτεινό φέρετρο!
Εκ μέρους όλων των φίλων, που σε αγαπήσαμε και δεν προλάβαμε να σου ευχηθούμε για τα γενέθλια σου, όπως κάθε χρόνο, σε ευχαριστούμε που υπήρξες στη ζωή μας."
Η φίλη σου
Τασούλα Μπέση
Όσο και να είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς το θάνατο, τελικά πάντα σε πιάνει απροετοίμαστο. Χθες το βράδυ έπεσε σαν κεραυνός σε φίλους , συναδέλφους, μαθητές και σε όλους όσους σε γνώρισαν η είδηση της απώλειάς σου. Τώρα είμαστε όλοι εδώ, για να σου πούμε πόσο πολύ σ’ αγαπήσαμε και πόσο σημαντικός άνθρωπος ήσουν όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μας και για να σου φορέσουμε δύο άσπρα φτερά, που θα σε συνοδεύσουν στο μεγάλο σου ταξίδι».
Σε γνωρίσαμε ως συνάδελφο και σύντομα γίναμε φίλοι. Ήσουνα το πιο αγαπημένο παιδί μιας μεγάλης και ανοιχτής παρέας. Πάντα όμορφη, σικάτη, έχοντας τον αέρα της κερκυραϊκής καταγωγής σου, ευγενική, γελαστή, για όλους είχες ένα καλό λόγο, μετριοπαθής , λιγομίλητη και συνεπέστατη στις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις. Μια μεγάλη αγκαλιά για τους μαθητές σου, που υπεραγαπούσες , ακόμα και στην περίοδο της ανημπόρια σου προσπαθούσες να τους δώσεις κάτι πάρα πάνω από αυτό που μπορούσες, να τους πηγαίνεις σε θεατρικές παραστάσεις και μετά να τους φιλοξενείς στο πάντα για όλους ανοιχτό σπίτι σου.
Με σπουδές στη Γαλλία και την Ελλάδα, με πτυχία στη Γαλλική γλώσσα και την Ελληνική φιλολογία, με διδακτορικό, με εξωδιδακτικές δραστηριότητες, που ακόμα συζητιούνται, έχοντας πάντα στο πλευρό σου καλό σύμβουλο και μέντορα τον αγαπημένο σου Γιώργο, ξεχώριζες για το υψηλό μορφωτικό επίπεδό σου, αλλά και για την υπομονή, τη διαλλακτικότητα και την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπιζες τα προβλήματα στον επαγγελματικό αλλά και στον προσωπικό και οικογενειακό χώρο.
Υπήρξες αγαπημένη σύζυγος του ξεχωριστού φίλου μας Γιώργου, που τόσο σου στάθηκε στα πολλά χρόνια, που άδικα και σκληρά η μοίρα σε δοκίμαζε, σε σημείο να κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό μας.
Υπήρξες δασκάλα των παιδιών μας, που με τη στάση και το παράδειγμά σου τα πήγες ένα βήμα μπροστά, υπήρξες πραγματικός δάσκαλος και παιδαγωγός για αυτά.
Υπήρξες ένας άνθρωπος μοναδικός, ξεχωριστός, το σπίτι σου τόσο στην Κέρκυρα όσο και στην Αίγινα, που και αυτήν αγάπησες σαν δεύτερη πατρίδα σου, άνοιγε πάντα για να φιλοξενήσει και να υποδεχτεί τους πολλούς και καλούς σου φίλους ,που σήμερα, αν και ήταν προετοιμασμένοι από καιρό, θρηνούν για τη μεγάλη απώλειά σου.
Ακόμα στα αυτιά μας αντηχεί το κερκυραϊκό ηχόχρωμα , η μουσική σου φωνή. Πάντα χρησιμοποιούσες την κτητική αντωνυμία «μου », γιατί όλοι για σένα ήταν οικείοι, αγαπημένοι, όχι ξένοι. .
Φεύγεις και αφήνεις σε όλους ένα μεγάλο κενό και ένα αναπάντητο γιατί; Γιατί όλα σε σένα; Ένα γιατί χαραγμένο στα μεγάλα και εκφραστικά μάτια σου.
Η οικογένειά σου, ο Γιώργος σου και ο Δημήτρης σου, χάνουν το σύντροφο, την αδελφή, το στήριγμα και το φιλαράκι τους, τη συνοδοιπόρο τους και εμείς οι υπόλοιποι, τη φίλη, τη δασκάλα, τη συνάδελφο.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας φίλη Σοφία, Θα είσαι πάντα στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, στην καρδιά μας.
Τι να αποχαιρετήσω, Που δεν έχω πρόσωπο να φιλήσω, Παρά μονάχα θύμησες Κλεισμένες σ’ ένα σκοτεινό φέρετρο!
Εκ μέρους όλων των φίλων, που σε αγαπήσαμε και δεν προλάβαμε να σου ευχηθούμε για τα γενέθλια σου, όπως κάθε χρόνο, σε ευχαριστούμε που υπήρξες στη ζωή μας."
Η φίλη σου
Τασούλα Μπέση