Με αφορμή την σημερινή εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού και την ανάρτηση του κ. Νεκτάριου Κουκούλη με το εικονιζόμενο εκκλησάκι του Σταυρού μεταξύ Πέρδικας και Σφεντουρίου, αξίζει να θυμηθούμε κάποιες ιστορικές πληροφορίες που καταθέτει η ιστορικός Γωγώ Κουλικουρδη στο βιβλίο της "ΑΙΓΙΝΑ Ι" (σελ. 193 -195).
"Κατά την παράδοση ο παλιός οικισμός της Πέρδικας βρισκόταν ψηλότερα από το σημερινό οικισμό, στη θέση "Σπίτια", πριν την καταστροφή του Μπαρμπαρόσσα. Μετά την καταστροφή εγκαταστάθηκαν βορειότερα στα χωριά "Σταυρός" και "Αμυγδάλα". Σύμφωνα με την εικόνα που δίνει ο Boblaye, τα δύο χωριά είχαν 150 -200 κατοίκους. Οι κάτοικοι ζούσαν από τα μελίσσια, τα δημητριακά, κυρίως το κριθάρι.
Από το τέλος του 18ου αιώνα οι κάτοικοι άρχισαν να κατεβαίνουν στην παραλία, όπου ασχολήθηκαν με την αλιεία και τη ναυτιλία. Η περιοχή ήταν φαίνεται κατοικημένη από τη Μυκηναική εποχή.
Σύμφωνα με τη διήγηση του Γιάννη Μούρτζη πριν από την επανάσταση του 1821 στο Σταυρό κατοικούσαν οι Αλυφαντήδες και στην Αμυγδάλα οι Μούρτζηδες γιατί φοβόντουσαν τους πειρατές. Με την επανάσταση κατέβηκαν στην παραλία.
Στα χωριά αυτά αναφέρεται και το τραγούδι:
Στο Σταυρό στην Αμυγδάλα, πέντε φούρνοι μια πανιάρα. Δεν μονιάζουν να φουρνίσουν τα ψωμιά τους θα βρωμήσουν.
Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να δείξουν τις ελλείψεις και τη φτώχεια των κατοίκων.