Την τελευταία φορά που είδα την 'Εριέττα" ήταν το Σεπτέμβριο του 2010 στη Σπιναλόγκα στην Κρήτη εκτελώντας δρομολόγια ανα΄μεσα στο ψαροχώτι της Πλάκας και στο νησί, λίγο πριν προβληθεί στο Mega το γνωστό σήριαλ.
Ξαφνιάστηκα όταν μετά από πολλές δεκαετίες διαπίστωσα πως αυτό το αριστοκρατικό πλοιάριο του Γ. Λάτση με μηχανές Ρολς Ρόϋς εξακολουθούσε όχι μόνο να ζει αλλά και να δουλεύει στην ίδια θάλασσα παρέα και πάλι με το "Έλενα" και το "Δελφίνι Εξπρές" Με τις βιδωτές λαμαρίνες αλλά με νέο όνομα "Κώστας", κάτω από νέα ιδιοκτησία και με ένα μικρό ανοικτό κατάστρωμα στη ράχη του το ιστορικό καραβάκι έκανε μια νέα καριέρα από τότε που έφυγε από τα νερά του Αργοσαρωνικού.
Ήταν Ιούλιος του 1952 όταν ο καπτάν - Γιάννης Λάτσης διαφήμιζε την άφιξη του καινούργιου ταχύτατου και πολυτελούς πλοίου που θα ένωνε τον Πειραιά με την Αίγινα τα Μέθενα και τον Πόρο. Στο τέλος της καριέρας του στο Σαρωνικό έκανε δρομολόγια προς Σουβάλα και Αγία Μαρίνα. Χαρακτηρίστηκε από το είδος και τη διάταξη των καθισμάτων στο σαλόνι ως πλοίο - πούλμαν για την εποχή εκείνη. Ιδανικό μέγεθος πλοίου για εκείνη την εποχή έγραψε τη δική του ιστορία μαζί με το αδελφό του πλοίο "Σπύρος" που μετέπειτα ονομάστηκε "Άγιος Νεκτάριος" και είχε και αυτό κόκκινο - πορτοκαλί χρώματα, όπως ο "Πορτοκαλής Ήλιος" της ίδιας οικογενείας.
Στο βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου "Εκ Πειραιώς" διαβάζουμε ότι τα δύο πλοία "Σπύρος" και "Εριέττα" χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν τους ναύτες του Αμερικάνικου Στόλου στο λιμάνι του Πειραιά όταν στάθμευαν για λίγο τα Αμερικάνικα πολεμικά στον όρμο του Φαλήρου.
Δεν γνωρίζουμε αν σήμερα η εξηντάχρονη και πλέον "Εριέττα" εξακολουθεί να ταξιδεύει. Όπως και να έχουν τα πράγματα, εμείς θα τη θυμόμαστε πάντα ως μια λευκή κομψή φιγούρα,να παιχνιδίζει με τα κύματα και να χαρίζει στιγμές ανεμελιάς και καλοκαιρινής απόδρασης στους επιβάτες της.
