Με μια εικαστική πινελιά ας ξεκινήσουμε την περίοδο της Σαρακοστής
έτσι όπως ο μοναδικός Σπύρος Βασιλείου ήξερε να χρωματίζει την ημέρα
συλλαμβάνοντας στον καμβά του πλήθος ανέμελων χαρταετών. Τότε που οι
χαρταετοί πετούσαν αυτήν την ημέρα και ταξίδευαν τα όνειρα και τις
ελπίδες μας για μια καλύτερη μέρα.
Έχουν μείνει ιστορικά τα κούλουμα που οργάνωνε ο ζωγράφος Σπύρος
Βασιλείου στο ατελιέ του λίγο πιό κάτω από την Ακρόπολη, κοντά στη
Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Πολύς κόσμος, φίλοι, καλλιτέχνες, εικαστικοί
γεύονταν τα σαρακοστιανά εδέσματα από το τραπέζι του, που τόσο έξοχα
αποτύπωσε στον γνωστό πίνακα. Κούλουμα μιας άλλης εποχής με παιδική
διάθεση, αλήθεια και απλότητα, χωρίς εξαλλοσύνες, τηλεπερσόνες και
δηθεναριά. Και από κοντά οι χαρταετοί του ζωγράφου που πόσο αρμονικά
δένουν την εικόνα τους με το γνωστό σκοπό του Μίκη Θεοδωράκη.
Χαρταετοί του Σπύρου Βασιλείου, έργο 1965. Στον κόσμο του
Σπύρου Βασιλείου, τον βουτηγμένο στο χρυσό του αττικού ήλιου, ανήμερα Καθαρής
Δευτέρας οι Χαρταετοί του έχουν γιορτή, αφέντες του ουρανού, με χρώματα της
παλέτας του, δίπλα δίπλα ο αθηναϊκός χαρταετός με το Σμαρνάκι της Μικράς Ασίας.
Παρών και ο χαρταετός «που δεν πρόσεξε και μπλέχθηκε στα καλώδια της ΔΕΗ», στο κάτω μέρος της εικόνας.
Και να θυμίσουμε πως τότε από τις ειδήσεις ακουγόταν η προειδοποίηση
προς γονείς και παιδιά να πετούν τον χαρταετό τους μακριά από τα
καλώδια της ΔΕΗ. Σήμερα δεν είναι αυτονόητο, απλά λίγι μπαίνουν στον
κόπο να πετάξουν με τα παιδιά τους αετό. Προτιμότερο το σερφάρισμα ή
τα "παιδικά" παιχνίδια του κινητού.