Ξαφνιάζει το φετινός Μεγαλοβδόμαδο. Οι εκκλησίες έχουν φορέσει τις πένθιμες κορδέλες. Το μωβ χρώμα παντού διαλαλεί τον πόνο αλλά και την επικείμενη χαρά της Αναστάσεως. Η χαρμολύπη πιο έντονη παρά ποτέ.
Πόρτες κλειστές, τα μικρόφωνα σίγησαν. Στα μανουάλια ελάχιστα κεριά και τα πρόσωπα των Αγίων μορφών στις εικόνες και στους τοίχους των ναών φωτίζονται μόνο από το φως του καντηλιού.
Πρωτόγνωρες εικόνες, πικρά συναισθήματα.
Και ο Νυμφίος "ο κάλλει ωραίος" απόψε βημάτισε μόνος μέσα στους αδειανούς ναούς μας. Η εικόνα του στο μέσον του κάθε ναού προσμένει τους προσκυνητές της. Το δάκρυ, ο πόνος, η αγωνία και η ανασφάλεια των ημερών νοερά ακουμπάνε στους ώμους Του.
Εκείνος επιλέγει να ανηφορίσει προς το Γολγοθά μόνος. Όπως τότε που οι μαθητές τον είχαν εγκαταλείψει και αυτοί που τον αγάπησαν και τον πίστεψαν τον θωρούσαν συμπροσευχόμενοι... από μακριά....από απόσταση "δια τον φόβο των Ιουδαίων".
Πέρα όμως από αυτές τις στενόχωρες σκέψεις ας κοιτάξουμε τα όσα η Υμνολογία και το Συναξάρι της ημέρας μας προσφέρουν.
Στην Ανατολή της Μεγάλης Εβδομάδας ακούσαμε απόψε Κυριακή των Βαΐων στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας, να κυριαρχεί η παρέλευση του παλαιού κόσμου της φθοράς και της πτώσης. Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε το περιστατικό της άκαρπης συκής, την παραβολή των δύο υιών και την παραβολή του αμπελιού, ενώ στο ίδιο κείμενο γνωρίσαμε για μια ακόμη φορά την αμφισβήτηση του Χριστού από τους Φαρισαίους. Αυτά τα θέματα συμβολίζουν το παρελθόν, την προηγούμενη μέρα, τον κόσμο που είναι άκαρπος σαν τη συκιά, τον κόσμο που ανήκει στο ράθυμο υιό, τον κόσμο των ραδιούργων γεωργών που δεν διστάζουν να φονεύσουν ακόμα και το γιό του ιδιοκτήτη για να σφετεριστούν το αμπέλι, τον κόσμο των υποκριτών Φαρισαίων. Σε όλα αυτά αντιπαρατίθεται η νέα ημέρα, η ημέρα του γιού που μετανοεί και πράττει το θέλημα του πατέρα, η ημέρα του ιδιοκτήτη του αμπελώνα που "κακούς κακώς απολέσει" τους πονηρούς γεωργούς, η ημέρα των τελωνών και των πορνών που "προάγουσι' στη Βασιλεία των Ουρανών.
Στην αρχή της Μ. Εβδομάδας η Εκκλησία μας τονίζει το σπουδαίο θέμα της προετοιμασίας μας για το Μεγάλο Δείπνο του Πάσχα. Μη πλησιάσουμε σε αυτό "άκαρποι" όπως η συκιά που δεν είχε πάνω της ούτε ένα καρπό, αλλά όπως ο Πάγκαλος Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης που παρέμεινε πιστός στο Θεό και τον επίγειο κύριό του και δεν θέλησε να υποκύψει στα καλέσματα της γυναίκας του κυρίου του.