Από τον Ιούλιο φιλοξενείται στην αίθουσα του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας μια ενδιαφέρουσα έκθεση που έχει αποσπάσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της Αίγινας. Πρόκειται για τις δημιουργίες - κατασκευές του Γιόρι Παπακωσταντίνου ο οποίος συνθέτει τα έργα του χρησιμοποιώντας υλικά που έχει συλλέξει από τη θάλασσα. Συγκεκριμμένα αυτά που η θάλασσα "ξεβράζει" αποτελούν την πρώτη ύλη για τα έργα του. Συνθέσεις που προκαλούν την προσοχή, μαγνητίζουν το βλέμμα για αρκετή ώρα, που οδηγούν το χέρι σε ψηλάφιση, που τελικά δεν σε αφήνουν αδιάφορο. Έργα που έχουν ως θεματικό τους άξονα τη θάλασσα αλλά και τον άνθρωπο. Ανάμεσά τους και συνθέσεις που παραπέμπουν σε αγιογραφίες.Λίγα βιογραφικά για μια πρώτη γνωριμία με τον καλλιτέχνη.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 31 Αυγούστου κάθε απόγευμα από τις 19.00 έως τις 23.00 μ.μ.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Παλιουριά των Γρεβενών το 1956
Ανήσυχος από παιδί, έδωσε στην «αναζήτηση» πρωταγωνιστικό ρόλο στο
παιχνίδι του και γρήγορα γοητεύτηκε ανακαλύπτοντας
την πολυποίκιλη συμπεριφορά των φυσικών
υλικών (πέτρα, ξύλο, πηλό) κατά την επεξεργασία τους. Παράλληλα, τα
μουσικά ακούσματα του τόπου του, τον ώθησαν ν’ ασχοληθεί και με τη μουσική, με φυσικό αποτέλεσμα να
προσπαθεί να βγάλει ήχο και κατά
συνέπεια μελωδία από όποιο
μουσικό όργανο βρισκόταν στα χέρια του.
Στην Αθήνα ήρθε το 1971, σε ηλικία 14 χρόνων και
εργάστηκε αρχικά ως επιπλοποιός. Αργότερα, παρακολούθησε επί 4 έτη μαθήματα σχεδίου επίπλου στη
«Διπλάρειο» σχολή και τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε με περισσότερο ζήλο άλλοτε
με τη γλυπτική, άλλοτε με τη μουσική και άλλοτε με τη σύνθεση μουσικών έργων.
Από το 1982 συμμετείχε στο μουσικό σχήμα «ΠΡΟΟΔΟΣ» του εκπολιτιστικού συλλόγου Λόφου
Αξιωματικών Περιστερίου σα μουσικός (παίζοντας πνευστά και έγχορδα), εκτελώντας και δικές του συνθέσεις.
Ταυτόχρονα συμμετείχε ενεργά και στο μουσικό σχήμα «Διάρκεια» του Πνευματικού
Κέντρου. Ως μέλος τους επί σειρά ετών, έλαβε μέρος σε πλήθος συναυλιών στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου, αλλά και
πολλών άλλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα.
Πάντα αυτοδίδακτος,
ουδέποτε δεν παρακολούθησε μαθήματα σε εικαστικές σχολές αγνοώντας κατά συνέπεια κάθε είδους κανόνες και φόρμες που «επιβάλλονται»
μέσα σε αυτές. Με δασκάλα τη φύση, παρατηρώντας στις φυσικές φόρμες, την αρμονία, τις αναλογίες και τα χρώματα,
δουλεύει το κάθε υλικό ελεύθερα σεβόμενος
το θέμα του που παραμένει «θολό» όραμα
χωρίς να το καθορίζει εξ αρχής (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Τον καθοδηγούν
τα ίδια τα υλικά, χαρίζοντας του ικανοποίηση και το καλύτερο για τον ίδιο
αποτέλεσμα που προκύπτει αβίαστα και
γραμμικά χωρίς προσχέδια. Δημιουργός
από ένστικτο, προσωπική ανάγκη και αγάπη προς την τέχνη, ακολουθεί την ψυχή σε
αρμονία με ότι «κάθεται καλά» στο σώμα όπως αναφέρει ο ίδιος.
Επί το πλείστον, τα υλικά του τα ανακαλύπτει
κατά τις περιπλανήσεις του στο φυσικό τοπίο. Είναι πέτρες από το βυθό της
θάλασσας, από αμμουδιές ή εγκαταλελειμμένα ορυχεία, πηλός λευκός ή σκούρος,
πεντελικό μάρμαρο, διάφορα μέταλλα, ξύλα και γυαλιά σμιλεμένα και ταξιδεμένα
απ’ τα κύματα.