Μια βραδιά με την Κατερίνα Γιάννακα.

    Ίσως μια από  τις ωραιότερες καλοκαιρινές βραδιές στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας αναδεικνύεται η βραδιά  που οργάνωσε η Κατερίνα Γιάννακα  προκειμένου να παρουσιάσει  την εικαστική διαδρομή των σαράντα της χρόνων.

   Απόλυτη οικοδέσποινα, άνετη και χαλαρή υποδεχόταν στην είσοδο τους καλεσμένους της έναν - έναν και με το απλόχερο χαμόγελο και πολλές φορές με μια ζεστή αγκαλιά  σε οδηγούσε στον κόσμο  της.
   Ήταν όλοι εκεί. Όσοι την αγάπησαν, την πίστεψαν, τη θαύμασαν και εξακολουθούν να την αγαπούν και να παρακολουθούν τις διαδρομές της και την περιπλάνησή της στα χρώματα, στο πηλό, στις κλωστές της.
   Και οι φίλοι της είναι πολλοί και ήταν όλοι εκεί.
   Πρόσωπα γελαστά, ευδιάθετα που απήλαυσαν τα όσα προλογικά είπε η Κατερίνα, τα όσα ακολούθησαν από την άλλη Κατερίνα, την Κατερίνα Σχινά που ήταν η κεντρική ομιλήτρια και συντονίστρια της συζήτησης.
   Μια  βραδιά γεμάτη εικόνες από τα έργα  της Κ.Γιάννακα μέσα από  την παρουσίαση αλλά  και την καθημερινότητα, τη τις στιγμές δουλειάς και τον ανεπιτήδευτο λόγο  της δημιουργού έτσι όπως μεταδόθηκε μέσα από τη μοναδική ταινία που προβλήθηκε στο τέλος  της βραδιάς.


Λίγα βιογραφικά στοιχεία για την Κατερίνα Γιάννακα  παραθέτουμε από παλαιότερη μας ανάρτηση:

Η Κατερίνα Γιάννακα γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ζωγραφική, σκηνογραφία ενδυματολογία, ψηφιδωτό, με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη, Β. Βασιλειάδη, Γ. Κολέφα. Συνέχισε τις σπουδές ψηφιδωτού, στη Ραβένα, με δάσκαλο τον P. Racagni. Τα τελευταία 24 χρόνια ζει και εργάζεται στην Αίγινα. Έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα, εννέα ατομικές εκθέσεις στη Λάρισα, τα Ιωάννινα, την Αθήνα, με ζωγραφική, και δύο επίσης ατομικές στο Ναύπλιο και την Αθήνα, με κεραμικά. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις. Έργα της υπάρχουν στις συλλογές της Πινακοθήκης της Λάρισας, του Μουσείου Μπενάκη, του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος Ναυπλίου και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ελβετία. Η παράλληλη αγάπη της για τη ζωγραφική και τη γλυπτική εκφράζεται μέσα από τα χειροποίητα, μοναδικά αλλά και χρηστικά κεραμικά της.

 

Μιλώντας για τη δουλειά της, ο Γ. Μόραλης είπε : «με ό,τι υλικό κι αν καταπιαστεί είναι πάντα η Κατερίνα». Ο J. L. Dumas είπε ότι βλέπει σ’ αυτή «δύναμη, φινέτσα και γνώση». Η Ιωάννα Παπαντωνίου είπε «μπορεί να κεντάει, να ζωγραφίζει, να πλάθει κεραμικές φόρμες, να πλέκει, με μια άποψη που ξαφνιάζει».

 

 

«Κάθε έργο τέχνης είναι μία εξομολόγηση»

Albert Camus

Ένα βλέμμα γεμάτο παράπονο, μια καρέκλα που περιμένει άδεια, μια γάτα κουλουριασμένη στην αγκαλιά της μοναχικής γυναίκας… Αυτός είναι ο δημιουργικός κόσμος της Κατερίνας Γιάννακα. Ένας κόσμος ιδιαίτερος και απόλυτα προσωπικός, που όμως απλώνει το χέρι, κοιτάει προς τα έξω και προσκαλεί να μπεις να τον γνωρίσεις, να τον αγγίξεις, να τον χαϊδέψεις.

Η δουλειά της Κ. Γιάννακα, είτε στην ζωγραφική (χρησιμοποιεί λάδι πάνω σε ξύλο –ένα νεύμα ίσως στην παραδοσιακή ζωγραφική ή την αγιογραφία), είτε στη κεραμική, αλλά και στα πλεκτά της ακόμα, δεν περιορίζεται από κλασικές φόρμες και τεχνοτροπίες. Αφήνει την δημιουργία και την φαντασία της ελεύθερες να αποτυπωθούν πάνω στα έργα της, ενώ επιτρέπει συγχρόνως να διακρίνεις τον απόλυτο έλεγχο των υλικών και εκφραστικών της μέσων.

Με έκδηλα εξπρεσιονιστικά στοιχεία, στη ζωγραφική της κυριαρχεί πρωταρχικά το έντονο χρώμα και οι αδρές θαρραλέες πινελιές πάνω στο ξύλο. Νεκρές φύσεις και προσωπογραφίες αποτελούν την βασική θεματολογία αυτής της συγκεκριμένης δουλειάς. Δέντρα, παράθυρα, κεραμικά, καρέκλες, μια κουρτίνα που την φυσάει κάποιο ελαφρύ αεράκι ..μια αδιόρατη μελαγχολία πλανιέται στις νεκρές φύσεις που έχει ζωγραφίσει η Κ. Γιάννακα, παρά το έντονο μπλε, πράσινο και κόκκινο που κυριαρχεί. Η μεγάλη της αγάπη όμως (ζωγραφική τουλάχιστον) είναι τα πορτραίτα. Η ανθρώπινη έκφραση, η ματιά που απτόητη σε καθηλώνει, το απροσδιόριστο φευγαλέο συναίσθημα, η κίνηση ενός χεριού που μένει μετέωρο, το ρούχο που πέφτει στον ώμο ή αγκαλιάζει σφιχτά την μέση… Εδώ η ζωγράφος δεν έχει ως σκοπό την ρεαλιστική απεικόνιση ενός ατόμου αλλά μια εντελώς διαφορετική σημειολογία και στοχεύει στην προσωπική σχέση και επαφή της με το πρόσωπο του εικονιζόμενου, είτε υπαρκτού είτε όχι.

Τα κεραμικά της χορεύουν κυριολεκτικά, αναδιπλώνονται σαν να είναι από ύφασμα, και σε αυτήν την ασύμμετρη πλαστικότητά τους ακριβώς είναι που ανακαλύπτει κανείς την ψυχή του δημιουργού τους. Έντονα χρώματα και παιχνιδιάρικα, πολυποίκιλα και αναπάντεχα σχήματα, αντικείμενα χρηστικά και διακοσμητικά συγχρόνως, τα κεραμικά της Κ. Γιάννακα σε προκαλούν να τα αγγίξεις για να νιώσεις την υφή τους και να τα περιεργαστείς για να ανακαλύψεις τις κρυφές τους πτυχές και την ιδιαίτερη μορφή τους.

Η Κατερίνα Γιάννακα είναι μια ταλαντούχα και πολυδιάστατη καλλιτέχνης και μέσα από τη δουλειά της μοιράζεται μαζί μας, με θάρρος, ειλικρίνεια και με τη δική της προσωπική γλώσσα, συναισθήματα κι αλήθειες, εμπειρίες, πόνο αλλά και χαρά μετουσιώνοντας τα σε τέχνη.

Μαρία Τριαντοπούλου