Εγκαινιάστηκε χθες Σάββατο 29 Αυγούστου στις 19.30
και στο πλαίσιο του εικαστικού προγράμματος του Fistiki Fest 2015 η ομαδική
εικαστική έκθεση «Η περίπτωση Καποδίστρια» σε
επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού.H έκθεση θα φιλοξενηθεί έως και τις 7 Σεπτεμβρίου 2015 στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Δήμου Αίγινας αποτελώντας ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο, τους τόπους, τα γεγονότα και τις συναντήσεις στη ζωή του σπουδαίου Έλληνα πολιτικού Ιωάννη Καποδίστρια, που τόσο έχει στιγματίσει με τη δράση του την αγαπημένη μας Αίγινα.
Στην εικαστική περιήγηση στη ζωή και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια συμμετέχουν διακεκριμένοι αλλά και νέοι εικαστικοί, ζωγράφοι και γλύπτες. Μέσα από την έκθεση αναδεικνύονται, εκτός από το πορτρέτο του ίδιου του Καποδίστρια, άνθρωποι που συνάντησε, τόποι που διέσχισε καθώς και τα κτίρια που σφραγίστηκαν από την προσωπικότητά του, με έμφαση την Αίγινα καταρχήν αλλά και το Ναύπλιο και την Κέρκυρα (τόποι όπου υπάρχουν πολλά κτίρια που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν εξαιτίας του, αλλά αυτή τη στιγμή καταρρέουν γιατί συνεχίζουμε να μη θυμόμαστε την ιστορία του τόπου μας). Στο προσεχές διάστημα η έκθεση θα μεταφερθεί με επιπλέον συμμετοχές καλλιτεχνών στην Αθήνα και το Ναύπλιο.
Συμμετέχουν: Όλγα Αλεξοπούλου, Κώστας Ανανίδας, Αλέξης Βερούκας, Ειρήνη Βογιατζή, Μάριος Βουτσινάς, Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, Γιάννης Δέδες, Δικαία Δεσποτάκη, Βούλα Καραμπατζάκη, Νεκτάριος Κοντοβράκης, Εύα Κουτσούκου, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Παναγιώτης Μαρίνης, Αλίνα Μάτσα, Βαρβάρα Μαυρακάκη, Γιάννης Μπεκιάρης, Χαρίτων Μπεκιάρης, Γεωργία Μπλιάτσου, Γεύσω Παπαδάκη, Βασίλης Παπασάικας, Γιάννης Παππάς, Παναγιώτης Πασάντας, Στέλιος Πετρουλάκης, Δημήτρης Σαρασίτης, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Μαρίνα Στελλάτου, Γιώργος Ταξίδης, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Πάβλος Χαμπίδης & Αθηνά Χατζή.
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 11:00 - 13:30 & 19:00 - 21:30
Διοργάνωση: Fistiki Fest 2015
Λίγα στοιχεία από
το Δελτίο τύπου:«Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας (Κέρκυρα, 10 Φεβρουαρίου 1776 - Ναύπλιο 9 Οκτωβρίου 1831), Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός, διετέλεσε πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας κατά τη μεταβατική περίοδο και ενώ τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, ενώ νωρίτερα υπήρξε υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια με πολιτική παράδοση γι' αυτό και αναμείχθηκε με την πολιτική ήδη από το 1803, οπότε και διορίστηκε γραμματέας της επικράτειας της Ιονίου Πολιτείας. Με την κατάληψη των Επτανήσων από τους Γάλλους αποσύρθηκε και εντάχθηκε στη ρωσική διπλωματική υπηρεσία. Εκεί ανέλαβε σημαντικές θέσεις καταφέρνοντας να αναδειχθεί σε υπουργό εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1822, οπότε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της επανάστασης του 1821.
Στις 14 Απριλίου 1827 η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας τον επέλεξε πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, θέση από την οποία ήρθε σε τριβή με τους τοπικούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα τη δολοφονία του στις 9 Οκτωβρίου 1831 στο Ναύπλιο από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου.
Η οικονομική κρίση η απόρριψη των αγγλικών και γαλλικών οικονομικών προτάσεων εκ μέρους του, οδήγησαν τις δύο τελευταίες «προστάτιδες δυνάμεις» να οργανώσουν τη δολοφονία του ρωσόφιλου Καποδίστρια, χρησιμοποιώντας τους Υδραίους και τους Μανιάτες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τα έγγραφα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, παραμένουν μέχρι σήμερα απόρρητα, διάρκεια που είναι ασυνήθιστα μεγάλη. Ως κυβερνήτης της Ελλάδας προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την ανόρθωση της κρατικής μηχανής, καθώς και για τη θέσπιση του νομικού πλαισίου της πολιτείας, απαραίτητου για την εγκαθίδρυση της τάξης. Επίσης, αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση. Στην Αίγινα, τα περισσότερα από τα σημαντικότερα ιστορικά κτήρια του νησιού, όπως το Ορφανοτροφείο (πρώην φυλακές της Αίγινας), που ακόμη αισιοδοξούμε να μετατρέψουμε σε σημαντικό κέντρο πολιτισμού στο πλαίσιο ενός έργου που μένει ημιτελές, το Κυβερνείο και το Εϋνάρδειο (πρώτο αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού), συνδέονται με εκείνον. Το στασίδι του στον μητροπολιτικό ναό του νησιού, παραμένει επίσης εκεί, ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής και μνήμης»