Οι μαθητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 2ου Γυμνασίου Αίγινας
συνεχίζουν να επισκέπτονται τις βόρειες παραλίες της Αίγινας και να
καταγράφουν την κατάσταση που παρουσιάζουν αυτές οι περιοχές το
χειμώνα. Μια εποχή όπου κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις παραλίες
και γι' αυτό κάποιοι ασυνείδητοι διευκολύνονται και αποθέτουν εκεί
ότι θεωρούν περιττό και άχρηστο.
Σειρά είχε η πολύπαθη περιοχή του Λεόντι.
Μια βόλτα στις δύο παραλίες στο Λεόντι είναι αρκετή για να νιώσει κάποιος θλίψη για την εικόνα μιας περιοχής που έχει τη δική της ιστορία στην οικονομική ζωή της Αίγινας.
Κάποτε και μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα η ΑΓΕΤ Ηρακλής έπαιρνε την πρώτη ύλη για το εργοστάσιό της στο Κερατσίνι. Κατόπιν η ΔΕΗ είχε εγκαταστήσει εκεί ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος. Η οικονομική δραστηριότητα συνεχίστηκε και συνεχίζεται και σήμερα με άλλες μορφές.
Ένα αλιευτικό καταφύγιο, το λιμάνι όπου δένει η υδροφόρα, η μεγάλη μεταλλική δεξαμενή και οι προοπτικές αξιοποίησης της περιοχής δεν δικαιολογούν αυτή την εικόνα. Δίπλα στο λιμανάκι με τα αλειυτικά η παραλία καθαρίστηκε, αξιοποιήθηκε και τα καλοκαίρια συγκεντρώνει λουόμενους από τις γύρω περιοχές. Στην αντίθετη πλευρά μια πιό μικρή παραλία στενάζει από τα πολλά σκουπίδια.
Στο Λεόντι σήμερα μπορεί κάποιος να συναντήσει τα πάντα. Από μια πίστα για αγώνες μηχανοκίνητων, μεγάλα τσιμέντα (μπλόκια) έτοιμα να ποντιστούν στη θάλασσα, παλιές σωσσίβιες βάρκες πλοίων .... μέχρι και το κουφάρι του μοιραίου "Αντωνία" που βυθίστηκε ανάμεσα Πέρδικας και Μονής.Οι εικόνες είναι τουλάχιστον απογοητευτικές και δυσάρεστες.
