Ο χρόνος ασφαλώς δεν γυρίζει πίσω. Οι φωτογραφίες όμως κατορθώνουν να αιχμαλωτίσουν στιγμές του και να μας τις παραδώσουν στην αιωνιότητα. Στιγμές ανύποπτες, ίσως σπάνιες αλλά οπωσδήποτε μοναδικές. Και δεν πειράζει που ο φακός είναι μαυρόασπρος. Ίσως είναι καλύτερα γιατί έτσι μπορεί ο καθένας να φανταστεί τον αγαπημένο του τόπο ή τοπίο ή ακόμα και τα πρόσωπα με τα δικά του χρώματα. Να βάλει δηλαδή τα δικά του χρώματα. Γιατί όχι;
Ανάμεσα στις πολλές φωτογραφίες που εντυπωσιάζουν στην έκθεση του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης είναι και εκείνες που παρουσιάζουν την περιοχή της Σουβάλας όπως ήταν τις δεκαετίες του '50 και του '60. Πολύ λίγα κτίσματα, αρκετό πράσινο, καΐκια στο λιμάνι, και τα θερμά λουτρά στα οποία κατέφευγαν πολλοί Αιγινήτες αλλά και παραθεριστές για να ανακουφιστούν από τους πόνους στα πόδια και στη μέση και να προετοιμαστούν καλύτερα για τον επερχόμενο χειμώνα.
Η Σουβάλα σήμερα όπως άλλωστε και πολλές περιοχές της Αίγινας είναι αγνώριστες από την πυκνή και σε μερικές φορές άναρχη δόμηση. Οι φωτογραφίες δεν μας υπενθυμίζουν απλά το χθές ούτε σκορπίζουν νοσταλγία, έρχονται αδίστακτα να μας τονίσουν τα λάθη, τις υπερβολές, την απληστία και τις κακές επιλογές που κάναμε. Και τότε συνηδειτοποιείς ότι όλα αυτά πέρασαν ανεπιστρεπτί. Όλη αυτή η ομορφιά σπαταλήθηκε χωρίς σύνεση και κυρίως προοπτική.
