Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

π. Νεκτάριος Πανταζής ο παλαιός εφημέριος της Κυψέλης.


   Σήμερα 15  Δεκεμβρίου συμπληρώνονται εννέα χρόνια από την εκδημία του αρχιμανδρίτη π. Νεκταρίου Πανταζή, παλαιού εφημέριου της Κυψέλης. Ο π. Νεκτάριος επί  45  χρόνια υπηρέτησε την  Εκκλησία και το συνάνθρωπο του. Γεννήθηκε το 1936 στην Κυψέλη. Από μαθητής του Δημοτικού σχολείου έδειξε την κλίση του προς την ιεροσύνη. Φοιτά  στο Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο της Πάτμου.
   Εισήλθε στη τάξη των μοναχών στις 17 Αυγούστου του έτους 1957. Στην επιβλητική και ουρανοδρόμο Ιερά Μονή Προφήτου Ηλιού Ύδρας τελέστηκε η μοναχική  του κουρά και εγγράφηκε στο μοναχολόγιο του Μοναστηριού.
   Την επόμενη ημέρα 18 Αυγούστου 1957 εισέρχεται στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης. Χειροτονείται διάκονος στην Ι. Μονή Αγίας Τριάδος – Αγίου Νεκταρίου από τον  μητροπολίτη  Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης Προκόπιο Καραμάνο. Διακονεί  στον ιερό Ναό  Αγίας Μαρκέλλας στο Βοτανικό. Δύο χρόνια  αργότερα  στις 31 Αυγούστου 1959  χειροτονείται εις πρεσβύτερον στην Ιερά Μονή  Ζωοδόχου Πηγής Πόρου. Στις 29 Οκτωβρίου 1964 χειροθετείται πνευματικός από τον μητροπολίτη Ύδρας Προκόπιο, ενώ στις 23 Μαρτίου 1976 ο Σεβ. Μητροπολίτης πρώην Ύδρας κ. Ιερόθεος του απονέμει το οφφίκιο του πνευματικού. Διετέλεσε  εφημέριος στον Ι.  Καθεδρικό  Μητροπολιτικό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου  Ύδρας και στον Ι. Ναό Αγίας Βαρβάρας  Ύδρας. Ως νέος ιερέας ήταν πρότυπο για τους νεότερους που επιθυμούσαν  να εισέλθουν στην ιεροσύνη -  όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κάποτε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ύδρας κ.κ. Εφραίμ – ενώ φυσιογνωμικά ο δυναμικός και αρχοντικός παπά – Νεκτάριος τους θύμιζε   τον αρχιεπ. Κύπρου Μακάριο. Διακόνησε επί πολλά χρόνια τον  Σεβ. πρώην Ύδρας κ. Ιερόθεο ενώ από το 1972 αναλαμβάνει εφημέριος του ενοριακού ναού  Ευαγγελισμού Θεοτόκου Κυψέλης Αίγινας. Στον ενοριακό ναό της γενέτειρας του Κυψέλης, αφιερώνεται για το υπόλοιπο της ζωής του. Ως νέος εφημέριος  δίνει νέα πνοή και ορμή στην ενορία του. Θέτει υψηλούς στόχους, όπως την ανακαίνιση του ενοριακού ναού, την επέκταση του, την αναπαλαίωση και λειτουργία των πολλών εξωκλησιών της Κυψέλης, την αντιμετώπιση των πνευματικών και καθημερινών προβλημμάτων των ενοριτών του. Τα  χρόνια που διακονεί στην Κυψέλη,  αποπερατώνεται η αγιογράφηση του ενοριακού ναού, τοποθετείται καλοριφέρ, νέα μικροφωνική εγκατάσταση,  αγοράζονται νέα ιερά σκεύη, συντηρείται το παραδοσιακό ρολόι του ναού, αναπαλαιώνονται παλαιές εικόνες. Συντηρεί και νοικοκυρεύει τα ξωκλήσια στα οποία  λειτουργεί ανελλιπώς όταν πανηγυρίζουν. Ακάματος εργάτης, άγρυπνος   φύλακας άγγελος των ενοριτών του και όχι μόνο, εκδήλωνε με διακριτικό τρόπο , αθόρυβα, σιωπηρά τη συμπαράσταση του, σε κάθε άρρωστο, πονεμένο, ορφανό, χήρα, σε κάθε πονεμένη μάνα. Χωρίς κανείς να το γνωρίζει βοηθούσε ηθικά και οικονομικά οικογένειες εντός και εκτός Αιγίνης, επισκεπτόταν αρρώστους ενορίτες σε Νοσοκομεία των Αθηνών, έστελνε υλική βοήθεια σε σπίτια, βοηθούσε σπουδαστές, φοιτητές , νέους κληρικούς.
  Ως  άνθρωπος δεν ησύχαζε, ως κληρικός προσευχόταν και μνημόνευε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι ενορίτες του τον έβλεπαν να δακρύζει και να λυγίζει όταν μνημόνευε τις ψυχές των αδελφών του, όταν προσευχόταν για  βαριά αρρώστους αδελφούς του, που ο Θεός του εμπιστεύτηκε.
   Το μεγάλο του όνειρο, να επεκτείνει το ναό της Κυψέλης δεν πραγματοποιήθηκε. Ενώ κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνταν και να εκπονηθούν τα πανέμορφα αρχιτεκτονικά σχέδια, μικρή μερίδα ενοριτών αντέδρασε και ματαίωσε το εγχείρημα αυτό που θα  άφηνε στο χωριό της Κυψέλης ένα μεγαλύτερο ναό, ικανό   για τις ανάγκες του μεγαλύτερου χωριού της Αίγινας  όταν οι εκκλησιαζόμενοι ασφυκτιούν  ιδιαίτερα στις μεγάλες εορτές  και στα πανηγύρια. Η πίκρα από την άδικη αυτή εξέλιξη τον συνόδευε μέχρι τις τελευταίες στιγμές του.
   Τον Σεπτέμβριο του 2000 προβλήμματα υγείας τον αναγκάζουν να συνταξιοδοτηθεί και να παραδώσει  την ενορία στον νέο εφημέριο π. Νεκτάριο Κουκούλη, ωστόσο συνέχισε να ιερουργεί και να ενδιαφέρεται έντονα για τους ενορίτες του. Στις 15 Δεκεμβρίου  2004 αφήνει την τελευταία του πνοή στο σπίτι του.
  Οι παλαιοί συγχωριανοί του σήμερα θυμούνται με συγκίνηση τον σεβάσμιο γέροντα, τον ευθυτενή  και λεβέντη ιερωμένο που ήξερε και τιμούσε τον κάθε ενορίτη του, τον πατέρα ,που σε κάθε δύσκολη στιγμή ήταν στο πλευρό τους. 
[Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον αρχιερ. Επίτροπο της Ι. Μητροπόλεως Ύδρας π. Ακίνδυνο Δαρδανό  για την παραχώρηση πληροφοριών για το θέμα μας.]