του Γιώργου
Μπήτρου
Τα Χριστούγεννα είναι πλέον εδώ. Ξεπρόβαλαν μέσα από τόνους
αιθαλομίχλης που κτυπά ήδη συναγερμό σε πολλές
πόλεις της Ελλάδας. Τα πιο κρύα
Χριστούγεννα σε σημείο που οδήγησε τη ΔΕΗ να παράσχει δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα σε
πολλά ξεπαγιασμένα σπιτικά. Χριστούγεννα και τα σχολεία έκλεισαν για τις καθιερωμένες
διακοπές τους, διακόπτοντας για λίγο και τα 285 συσσίτια που παρέχονται και
καλύπτουν 41.714 μαθητές. Χριστούγεννα και για τους 900.000 ανέργους.
Χριστούγεννα και για τις οικογένειες εκείνων που πρόσφατα πέθαναν από τις αναθυμιάσεις
στα σπίτια που άναβαν μαγκάλια για να ζεσταθούν.
Τα
Χριστούγεννα είναι εδώ αλλά και στην Κουάλα Λαμπούρ. Δηλαδή με άλλα λόγια τα Χριστούγεννα του Εμίρη και εδώ του
κακομοίρη. Τα Χριστούγεννα που προκαλούν το κοινό αίσθημα και την αγανάχτηση
όταν μεταδίδεται η είδηση ότι πολλά ακριβά ξενοδοχεία και σαλέ είναι
συμπληρωμένα για τις μέρες των εορτών.
Ας είναι.
Γεγονός
πάντως είναι ότι τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίτερα από την ανάκαμψη και την
πολυπόθητη ανάπτυξη. Ίσως γι’ αυτό μας βρήκαν και πάλι απροετοίμαστους. Γιατί είχαμε στηρίξει τις ελπίδες μας σε
μικρούς ανθρώπους. Κι όμως τα Χριστούγεννα ήρθαν από εκεί που δεν το περιμέναμε
από ανθρώπους ανυποψίαστους όπως είναι οι ανώνυμες εκείνες γυναίκες στην αγορά της οδού
Αθηνάς, οι απλοί αλλά καρδιακοί άνθρωποι
που πρόσφεραν από το υστέρημά τους στις εκδηλώσεις ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που
στήθηκαν και στήνονται σε κάθε πλατεία της βαριά χειμαζόμενης Ελλάδας. Αυτά
είναι τελικά τα Χριστούγεννα της ειρήνης, της καταλλαγής και της συμφιλίωσης.
Τα Χριστούγεννα ευτυχώς βρήκαν ανοιχτή την πόρτα και μπήκαν…
Κάποιοι λένε ότι τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα
πιο ζόρικα από κάθε άλλη φορά. Άλλοι προσθέτουν ότι είναι τα πιο δύσκολα της
δεκαετίας. Ενώ οι πιο υπερβολικοί φωνάζουν ότι είναι ακόμα πιο δύσκολα κι από
εκείνα τα ζοφερά Χριστούγεννα της Κατοχής. Ίσως αρκετά υπερβολική η τελευταία
άποψη, όμως δεν μπορούμε να μην την προσέξουμε. Τα μαγαζιά από τα τέλη
Νοεμβρίου έχουν αρχίσει τις εορταστικές προσφορές. Ντύθηκαν οι βιτρίνες τα
γιορτινά τους. Οι δρόμοι ξανα φόρεσαν τα στολίδια τους. Στήθηκε ο απαραίτητος
και συνηθισμένος διάκοσμος. Όμως λείπουν οι εορταστές, οι αγοραστές, το
καταναλωτικό κοινό, οι τυμπανιστές, οι καλαντιστές, οι πανηγυριστές. Απουσιάζει
η διάθεση, η χαρά της αγοράς, του ξοδέματος. Η ψευδαίσθηση της ευζωΐας και της
καλοπέρασης λόγω εορτών, προηγούμενων ετών, τότε που τα Χριστούγεννα εορτάζονταν αλά καρτ, με
εορτοδάνεια που τώρα αιματηρά ξεπληρώνουμε. Ήταν τότε που τα Χριστούγεννα ήταν
συνυφασμένα έως ταυτισμένα με την πολυτέλεια του περιττού, του ακριβού, του
καινούργιου ρούχου, της γκουρμέ γεύσης, του ταξιδιού, της ακριβής διασκέδασης,
της απόδρασης σε χιονοδρομικά κέντρα και προορισμούς που τις υπόλοιπες μέρες
του χρόνου είναι απαγορευτική.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν φέτος ίσως απρόσκλητα και εμείς
προσπαθούμε με σφιχτά δόντια, με συγκρατημένα χαμόγελα, με σφιγμένα ζωνάρια και
προσποιητή ευγένεια να τα υποδεχτούμε. Τα Χριστούγεννα είναι γεγονός. Είναι
αναπόφευκτα. Στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης έχει παρατηρηθεί αυτές τις μέρες
αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών από άτομα που αντιμετωπίζουν τη μοναξιά και
την περιθωριοποίηση. Τα Χριστούγεννα είναι ίσως πολύ δύσκολη εορτή. Πολύ
δύσκολη υπόθεση. Έτσι την καταντήσαμε.
Χριστούγεννα λοιπόν σε εποχές αιθαλομίχλης. Αλήθεια τι
μπορούν να προσφέρουν σήμερα τα Χριστούγεννα; Τί μήνυμα μπορεί να φθάσει ως εδώ
από το σπήλαιο της Βηθλεέμ; Τί μπορεί να πει στις ψυχές μας η γέννηση του
Θεανθρώπου; Καταμεσής μιας οικονομικής κρίσης; Μήπως τελικά τα
Χριστούγεννα μας βάζουν σε κρίση; Σε σκέψεις;
«Κάτω από τη φωτεινή δέσμη των αληθειών που εκπέμπει η εκκλησιαστική εορτή
των Χριστουγέννων, μπορούμε να ξαναδούμε με έναν άλλο τρόπο τον εαυτό μας, τους
γύρω μας, τον κόσμο; Με περισσότερο ρεαλισμό, κριτική διάθεση, αλλά και
αισιοδοξία; Και να θέσουμε μερικά ερωτήματα που βοηθούν σε έναν προσωπικό
πνευματικό έλεγχο; Τί κάνουμε με τον εαυτό μας; Έχουμε προσέξει το κρισιμότερο
δικαίωμά του να είναι ουσιαστικά άνθρωπος; Τί γίνεται με την εσωτερική μας
εξέλιξη, την εσωτερική ελευθερία και ωρίμανση; Διότι αυτό που δίνει στον
άνθρωπο τεράστια αξία δεν είναι η καταγωγή του, οι γνώσεις του, οι ικανότητές του,
η εξωτερική του εμφάνιση, ο πλούτος, αλλά το γεγονός ότι είναι άνθρωπος»
Εν τέλει μήπως τα φετινά Χριστούγεννα μας αναγκάσουν
να βγούμε από τη βολή μας, και μας «πιέσουν» να σκεφτούμε, όσα δεν τολμούσαμε
μέχρι τώρα; Ας είναι… Ίσως μέσα στην αιθαλομίχλη να προβάλλουν φώτα πορείας. Τα φώτα της ψυχής
μας.
Χρόνια πολλά.
Η προτελευταία
παράγραφος του άρθρου προέρχεται από το βιβλίο του αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.
Αναστασίου με τίτλο: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί». Τα στοιχεία για τα συσσίτια και
τους ανέργους που παραθέτουμε στην αρχή του άρθρου προέρχονται από το «ΒΗΜΑ» της
Κυριακής 22-12 13 των Όλγα Κλώντζα και Γρηγόρη Καλφέλη αντίστοιχα.