20 Ιουλίου 1974. Ο κ. Μπάμπης Λεούσης θυμάται τα γεγονότα και το ταξίδι του "Αφαία" και του "Αίγινα"

   

 Στις  20  Ιουλίου του 1974 το καλοκαίρι κόπηκε στα δύο. Ξαφνικά όλα άλλαξαν. Οι άντρες αναστατωμένοι, οι γυναίκες να  τρέχουν στα μπακάλικα να ψωνίσουν κάθε είδους  τρόφιμα, ράφια να αδειάζουν, κάποιοι νεότεροι με το χαρτί της  επιστράτευσης να φεύγουν βιαστικά, τα ραδιόφωνα να μεταδίδουν συνεχώς τις εξελίξεις  και εμείς μικρά παιδιά να παρακολουθούμε  τον πανικό και το  φόβο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα  των μεγάλων.

   Εκείνη η μέρα άφησε ανοιχτές πληγές στην Κύπρο, πολλά  αναπάντητα ερωτηματικά κρυμμένα ερμητικά στο "Φάκελο Κύπρου", εκατοντάδες  αγνοούμενους, μαυροφορεμένες  γυναίκες στην Κύπρο, ένα νησί κομμένο στα δύο. Μια πράσινη γραμμή. Ένα  "γιατί".

   Η  επόμενη μέρα ήταν διαφορετική. Το καλοκαίρι ξαφνικά είχε  σταματήσει. Δεν υπήρχε  η ανεμελιά, η χαρά. Στη θέση  τους είχε βολευτεί η ανησυχία  και η αγωνία για  τις επόμενες μέρες που θα ακολουθούσαν.

   Οι περισσότεροι που έζησαν τα γεγονότα  τότε,  γνωρίζουν πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.

   Εμείς  που κατεβαίναμε  για μπάνιο στη θάλασσα  δεν βλέπαμε πια  χαρούμενα πρόσωπα αλλά ούτε και πολλούς ανθρώπους στην παραλία.

   Τα  καραβάκια που καθημερινά όργωναν  τη θάλασσά  μας στα τακτικά  τους δρομολόγια είχαν αραιώσει. Έπειτα μάθαμε πως τα είχαν επιστρατεύσει και αυτά για να μεταφέρουν αυτοκίνητα  του στρατού  και εφόδια στα νησιά  του Αιγαίου. Ανάμεσα σε αυτά  και τα δύο Αιγινήτικα φέρυ - μπωτ, το "Αίγινα" και  το "Αφαία"  που τράβηξαν κι αυτά μαζί με άλλα για το Αιγαίο. Μας φαινόταν απίθανο αλλά ήταν αληθινό. Μάθαμε πως πήγαν στη Θεσσαλονίκη., για να φορτώσουν οχήματα του στρατού. 

Ύστερα από χρόνια, ο επί 35 χρόνια λογιστής του "Αφαία" κ. Μπάμπης Λεούσης, μας διηγήθηκε τη σπάνια αυτή ιστορία που τα δύο πλοία ανέβηκαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη και γύρισαν μετά από μέρες στο Πειραιά, χωρίς βέβαια  να έχουν συμμετάσχει στην επιχείρηση. Κάτι που συνέβη με πολλά τότε φέρυ - μπωτ από πολλές γραμμές  της Ελλάδας. 

Μετά από χρόνια έπεσε στα χέρια μας αυτή η φωτογραφία να δείχνει  το "Αφαία" φορτωμένο με στρατιωτικά αυτοκίνητα από  πολεμικές ασκήσεις - όπως μας είπε ο κ. Λεούσης, που συμμετείχε  το πλοίο.

Μια σπάνια  πραγματικά φωτογραφία  που μας έδωσε την αφορμή  για αυτό  το σημείωμα.

Ο κ. Μπάμπης Λεούσης θυμάται τις ημέρες εκείνες:

Έχουμε κάνει  τότε (1974) την Κοινοπραξία με το «Αίγινα». Με  την αλλαγή εγώ δούλευα στο «Αίγινα». Τότε φοράγαμε στολές. Την είχα δώσει λοιπόν στα καθαριστήρια  του Λιζάρδου. Πάω να πάρω τα ρούχα κι ακούω το διάγγελμα  του Κυζίκη. Τα πρώτα καράβια που επιστράτευσαν ήταν το «Αίγινα» και το «Αφαία» λόγω της εμπειρίας από τη συμμετοχή σε πολεμικές ασκήσεις.

Έγινε  της κακομοίρας.

Βάλαμε μέσα  800 άτομα. Έκοβα εισιτήρια μέχρι τον Πειραιά. Έπιασα κοντά  στα  διακόσια χιλιάρικα είσπραξη. Τέλειωσαν τα εισιτήρια και μαζεύαμε λεφτά. Όταν  φτάσαμε στον Πειραιά παίρνουμε εντολή να πάμε στον Άι Γιώργη στο Κερατσίνι  για ανεφοδιασμό. Καπετάνιος τότε ο Αντώνης.

Ήρθε  το Λιμεναρχείο, έφερε τα χαρτιά. Θα πάτε να ανεφοδιαστείτε πετρέλαιο και υλικά (φαγητά) γιατί δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει η επιχείρηση.

Μας είπαν ότι πάμε Θεσσαλονίκη. Έφυγε πρώτο το «Αίγινα» και πίσω το «Αφαία».

Στη Χαλκίδα περάσαμε από μέσα, περιμέναμε να γυρίσουν τα νερά. Μέχρι να περάσουμε μας έκανε τραπέζι ο Λιμενάρχης και μετά ανεβήκαμε προς τα πάνω.

Μέσα ήταν ο καπετάν Σπύρος (ο βουτηχτής) ο Βασίλης Λαζάρου, ο Σπύρος ο Παγγές με τα ηλεκτρικά, ο  Γεράσιμος ο Κάτσας  στο μπαρ. Κι άρχισαν να συζητούν και να αναρωτιούνται  «που πάμε:»

Θα πνιγούμε. Είχε πολύ θάλασσα. Ο Μαλτέζος είχε πάρει τον καπετάν Αντώνη, που τον είχαμε διώξει εμείς και τον πήρε στο Αίγινα.

Τελικά φτάσαμε  Θεσσαλονίκη με πολύ κόπο. Το «Αφαία» κινδύνευσε  από  τη θάλασσα  γιατί πήγε έξω από την Εύβοια. Έφαγε πολύ θάλασσα κι έπαθε ένα μικρό ρήγμα. Ευτυχώς ήταν κοντά  το «Φαιστός» το Κρητικό καράβι και πήγε από πίσω του και γλύτωσε τα χειρότερα.

Στη Θεσσαλονίκη περιμέναμε να φορτώσουμε πολεμοφόδια. Ήταν  κι άλλα φέρυ – μπωτ εκεί. Θυμάμαι ένα «Σπύρος» που ήταν μισόκλειστο.

Κάτσαμε κάποιες μέρες εκεί. Τελικά  δεν φορτώσαμε. Κάναμε ψώνια, φάγαμε, τέλειωσε η επιστράτευση και φύγαμε.

Μπροστά  το «Αίγινα» πίσω το «Αφαία».  Στην επιστροφή ήταν όλοι χαρούμενοι. Όταν μπήκαμε στο στενό της Χαλκίδας είδαμε  τα δύο φανάρια. Ένα πράσινο και ένα κόκκινο που δείχνουν τα ρηχά και τα βαθειά νερά.

Το «Αφαία» μας πέρασε και έφτασε πρώτο στη Χαλκίδα. Εκεί περιμέναμε πάλι να αλλάξουν τα νερά. Αγκυροβολήσαμε και ο Λιμενάρχης μας έκανε πάλι το τραπέζι.

Όταν κατεβαίναμε είχε μελτέμι και μας πήγαινε μέχρι δεκαπέντε μίλια.

 

-          Υπάρχει μια  φωτογραφία που το «Αφαία» είναι φορτωμένο με στρατιωτικά καμιόνια.

-          Είναι από στρατιωτική άσκηση. Το «Αφαία» το έπαιρναν σε ασκήσεις για να δουν πόσο  μπορεί να βγει έξω στα ρηχά, στον κόλπο της Ελευσίνας, στο Μεγάλο Πεύκο, Εγώ δεν ήμουν μέσα. Γι’ αυτό μας επιστράτευσαν αμέσως.

Το   «Ελλάς» έμεινε πίσω και έκανε δρομολόγια.

Προδημοσίευση από το βιβλίο που ετοιμάζουμε και είναι αφιερωμένο στο ιστορικό "ΑΦΑΙΑ".