Μια Εκκλησία,ένας χώρος που απαιτεί το σεβασμό μας , απέναντι σε ένα χώρο λατρείας κι έναν αναπόσπαστο κομμάτι της Μεσσαιωνικής καστροπολιτείας.
Ο τίτλος του σημειώματος μας μπορεί να ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Ένα μοναστήρι στον πολύπαθο και βασανισμένο λόφο της Παλιαχώρας; Κι όμως η εικονιζόμενη δίχωρη βασιλική είναι το καθολικό του παλαιού μοναστηριού της Αγίας Κυριακής που υπήρχε στην ανατολική πλευρά του λόφου σε τέτοιο σημείο που η ανατολική πλευρά του οικοδομήματος να είναι ενταγμένη στην αμυντική ζώνη της πόλης. Και όχι μόνο!
Η κόγχη του ιερού ήταν στραμμένη προς τα δεξιά ώστε ο ιερέας ακόμη και την ώρα της τέλεσης της Θ.Λειτουργίας να μπορεί να ελέγχει την πρόσβαση, τον ερχομό πειρατών ή άλλων επίδοξων κατακτητών.
Ο τίτλος του σημειώματος μας μπορεί να ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Ένα μοναστήρι στον πολύπαθο και βασανισμένο λόφο της Παλιαχώρας; Κι όμως η εικονιζόμενη δίχωρη βασιλική είναι το καθολικό του παλαιού μοναστηριού της Αγίας Κυριακής που υπήρχε στην ανατολική πλευρά του λόφου σε τέτοιο σημείο που η ανατολική πλευρά του οικοδομήματος να είναι ενταγμένη στην αμυντική ζώνη της πόλης. Και όχι μόνο!
Η κόγχη του ιερού ήταν στραμμένη προς τα δεξιά ώστε ο ιερέας ακόμη και την ώρα της τέλεσης της Θ.Λειτουργίας να μπορεί να ελέγχει την πρόσβαση, τον ερχομό πειρατών ή άλλων επίδοξων κατακτητών.
Η Αγία Κυριακή είναι σήμερα από τα λίγα εκκλησάκια που έχουν συντηρηθεί εσωτερικά και εξωτερικά με σπουδαίες αγιογραφίες σε όλο τον εσωτερικό χώρο αλλά και με τα αντικρινά κτίρια που λειτουργούσαν ως κελιά. Είναι τόσο μεγάλη η αξία του ναού που η Αρχαιολογική υπηρεσία αρκετές φορές προέβη σε εργασίες συντήρησης. Μπροστά από το ναό υπάρχει καλντερίμι με πλατιά σκαλιά που ανεβαίνει προς το κάστρο.


Ο Άγιος Νεκτάριος ευλαβείτο ιδιαίτερα το μοναστηράκι της Αγίας Κυριακής και με ευλογία του διέμενε εκεί ως το θάνατό της μια μοναχή η Ακακία Ζουρντού περί τα μέσα του 20ου αιώνα.
