Το ροΐδι - το πέταλο - το ποδαρικό - η κρεμμυδασκέλα
Α. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς οι Αιγινήτες πήγαιναν στην εκκλησία για να λειουργηθούν και έπαιρναν μαζί τους ένα ροΐδι (ρόδι). Όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους έσπαγαν το ρόδι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, για να είναι - όπως έλεγαν - το σπίτι γλυκό και γεμάτο σαν ρόδι.
Β. Ένα πέταλο αλόγου έβαζαν πάνω από την πόρτα για να πάει καλά ο χρόνος
Γ. Την Πρωτοχρονιά οι Αιγινήτες δεν αντάλασσαν επισκέψεις ο ένας στο σπίτι του άλλου "μη τυχόν και δεν έχουν καλό ποδαρικό". Όποιος τύχαινε και ερχόταν στο σπίτι τους, τον έβαζαν και έμπαινε με το δεξί πόδι. Στο Μεσαγρό, όσοι επισκέπτονταν φιλικά σπίτια έφερναν κι ένα ρόδι μαζί τους, το οποίο έσπαγαν στο κατώφλι του σπιτιού, ώστε με τον ερχομό του χρόνου να έρθει και η ευτυχία σε αυτό το σπίτι. Για να γίνει όμως αυτή η επίσκεψη έπρεπε από την προηγούμενη μέρα να ειδοποιηθούν οι νοικοκυραίοι, γιατί διάλεγαν ποιός είχε το καλό ποδαρικό. Αυτός ονομαζόταν: "καλοπόδαρος".
Δ. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι Αιγινήτες έπαιρναν από τα χωράφια κρεμμύδες, τις οποίες ονόμαζαν ασκέλες (κρεμμυδασκέλες). Τις τοποθετούσαν πάνω από το κατώφλι της πόρτας. Είχαν ευεργετικές ενέργειες για το σπιτικό και τους νοικοκυραίους, γιατί, όπως πίστευαν, το σπίτι θα ευημερήσει και θα είναι "γεμάτο και ντυμένο σαν την ασκέλα". Το πρωί της Πρωτοχρονιάς οι γονείς πήγαιναν στο κρεβάτι των παιδιών τους και τα κτυπούσαν στο κεφάλι με την ασκέλα, για να είναι αθάνατα. Στο τραπέζι έβαζαν ένα πιάτο με σύκα και ρόδια, ώστε, όπως ήταν γεμάτα, έτσι να γεμίζει και το σπίτι.
Από το βιβλίο: "Αιγινητών Ήθη και Έθιμα" του Ι. Επ. Μάντζαρη