Το λυχνάρι σαν αντικείμενο φώτιζε τις νύχτες τα μονοπάτια των ανθρώπων. Το λυχνάρι σαν ιδέα συμβολίζει την παρουσία του φωτός στη ζωή μας, τη χαραμάδα από την οποία εισχωρεί η ακτίνα και διαλύει τα σκοτάδια της ζωής.
Το λυχνάρι στην Αίγινα δεν είναι απλά ένα βιβλιοπωλείο. Κατέληξε να είναι στέκι, απόδραση, συνήθεια, καθημερινή επίσκεψη, τόπος συνομιλίας, επαφής, ενημέρωσης. Με άλλα λόγια και δεν θα ήταν υπερβολή αν παρομοιάζαμε το "Λυχνάρι" με την αρχαία αγορά της Αθήνας, όπου οι άνθρωποι εκεί συναντιούνταν και συζητούσαν τα τρέχοντα, τα μικρά και τα μεγάλα. Το "Λυχνάρι" είναι ένα απόκτημα για την Αίγινα.
Πολύ έξυπνη έως σοφή η κίνηση του αγαπητού κ. Παναγιώτη Καλαμάρα να το εκσυχρονίσει, να το επεκτείνει, να το απλώσει σε τόσα τετραγωνικά. Μια επιθετική και έξυπνη κίνηση κόντρα στην κατήφεια, τη μιζέρια και την αποχαύνωση των καιρών μας. Επιτέλους στην Αίγινα έχουμε βιβλιοπωλεία. Η αναβάθμιση του συγκεκριμμένου καταστήματος δεν θα συμπαρασύρει απλά και τα υπόλοιπα σε παρόμοιες κινήσεις - δεν μας ενδιαφέρει εδώ αυτή η παράμετρος - αλλά αναβαθμίζει τη γνώση στον τόπο μας.
Γιατί πλέον τα νέα παιδιά, οι μαθητές, οι σπουδαστές, ο εκπαιδευτικός κόσμος και οι άνθρωποι γενικότερα του πνεύματος θα έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα μιας καλύτερης ενημέρωσης στο χώρο του βιβλίου, πιό άμεσης επαφής με πολλούς τίτλους βιβλίων. Γιατί ακόμα και για τους πιό δύσκολους και δύσπιστους αναγνώστες το βιβλίο παρουσιάζεται με πιό ελκυστικό τρόπο.
Το βιβλίο αποκτά περισσότερους φίλους στην Αίγινα.
Αλλά και η Αίγινα έχει πλέον τη θέση που της αξίζει στο νέο βιβλιοπωλείο, διότι παρουσιάζονται σε πολλά ράφια όλα εκείνα τα βιβλία που την αναδεικνύουν και την προβάλλουν.
Για όλα αυτά και για πολλούς άλλους λόγους που θα βρούμε στην πορεία ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παναγιώτη. Σίγουρα η μητέρα του που όλοι γνωρίσαμε στο πιό παλιό "λυχνάρι" θα χαίρεται από ψηλά και θα αισθάνεται περήφανη.