Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Δεν χρειάζονται σχολιασμό. Ένα διαφορετικό πρωϊνό στην Αίγινα. Σπάνιο. Μοναδικό. Συναρπαστικό. Ξεχωριστό. Γοητευτικό. Ανεπανάληπτο. Γιατί η κάθε στιγμή στη ζωή μας είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Αυτό συνιστά και τη σοφία της φύσης και του Δημιουργού.
Η πρωϊνή καταιγίδα μπορεί να μας τρόμαξε αλλά δεν παύει να αποτελεί μια ψηφίδα στο σκηνικό του χειμώνα. Ένα φυσιολογικό ξέσπασμα της φύσης που φέρνει την ευλογία της βροχής στο διψασμένο χώμα. Μια εκτόνωση που αποκαθιστά κάθε δυσλειτουργία και ισορροπεί την αέναη κυκλική διαδρομή των εποχών.
Ο νοτιάς με άλλα λόγια έδωσε τα "ρέστα" του. Εδραίωσε την κυριαρχία του και επιβεβαίωσε την πρωτιά του στην επικινδυνότητα του λιμανιού και των θαλάσσιων μεταφορών μας. Απέδειξε πόσο επικίνδυνος και ύπουλος είναι όταν δεν τον σέβεσαι και δεν τον υπολογίζεις "από βραδύς".
Άλλωστε οι παλαιοί το έλεγαν:
"Γέρο βοριά αρμένιζε, σορόκο παλικάρι" .