Τα Χριστούγεννα στην Αίγινα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ φαντασμαγορικά και κιτσάτα, άλλωστε ποτέ δεν ήταν και δεν ταιριάζει με την παράδοσή μας.
Όλα μυρίζουν Χριστούγεννα. Μυρωδιές κανέλλας, γαρύφαλλου και φρέσκου βούτυρου από τα μελομακάρουνα και τους κουραμπιέδες. Τα παιδιά να γυαλίζουν τα τρίγωνα τους. Τα κρεοπωλεία να μοστράρουν τις προσφορές τους σε γαλοπούλα και χοιρινό.
Δεκάδες οι προ-χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις σε Σχολεία, συλλόγους και σωματεία στις καθιερωμένες, εορτές και συνεστιάσεις. Ημερολόγια από όλους για όλους
Κάποιοι προγραμματίζουν τις γιορτινές αποδράσεις τους, ενώ κάποια σπιτικά θα υποδεχτούν τους φοιτητές, τους στρατιώτες τους συγγενείς και φίλους.
Όλα μοιάζουν Χριστουγεννιάτικα. Ακόμα και η φύση. Οι γυμνές φιστικιές, τα ζαμπάκια, τα αλεξανδρινά να έχουν την τιμητική τους. Η μυρωδιά του καμένου ξύλου από τα τζάκια διάχυτη παντού να σκορπά θαλπωρή και να διαλύει το τσουχτερό κρύο.
Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά για να ζήσει Χριστούγεννα. Αρκεί να βρεί το Θεό του, το συνάνθρωπό του, να επαναπροσδιοριστεί σε σχέση με τον εαυτό του και τον άλλο.
Χριστούγεννα. Ο χειμώνας στα καλύτερά του. Ο Θεός στο μεγαλείο του. Ο άνθρωπος στα καλύτερα της υπόστασής του.