Μια φωτογραφία που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω στο λιμάνι του Πειραιά, όταν από το σημείο που σήμερα φεύγουν τα ιπτάμενα δελφίνια, έδεναν δεκάδες ξύλινα καραβάκια που αναχωρούσαν για Σελήνια και Παλούκια Σαλαμίνας.
Η εικόνα του κ. Διονύση Άνινου μοναδική όχι μόνο λόγω παλαιότητας ή νοσταλγίας αλλά επειδή αναδεικνύει τους ρυθμούς του λιμανιού στον παλαιό Πειραιά. Με έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό να πηγαινοέρχεται με αυτά τα καραβάκια, με τους κράχτες των πληρωμάτων να διαλαλούν την ώρα αναχώρησης και τον προορισμό. Ένα μελίσσι από ανθρώπους που καθημερινά έδιναν το δικό τους αγώνα για επιβίωση. Με σκηνικό ή αν θέλετε καλύτερα με εργαλείο όλα αυτά τα καραβάκια, δείγματα της υψηλής τέχνης των καραβομαραγκών του Περάματος και της Σαλαμίνας με τα οποία ταξίδεψαν πολλές γενιές ανθρώπων.
Κι αν για κάποιους ήταν τα καραβάκια της καθημερινότητας, που πήγαιναν με αυτά στη δουλειά τους, για κάποιους άλλους ήταν τα καραβάκια της φυγής για ένα Σαββατοκύριακο, για μικρές διακοπές και ολοήμερη εκδρομή.
Δεκάδες μικρά κομψά, πολύχρωμα καραβάκια βαπτισμένα με το όνομα του ιδιοκτήτη ή κάποιου μέλους της οικογένειας. Οικογενειακές ή συνεταιρικές μικρές επιχειρήσεις που ανέθρεψαν οοκογένειες.
Σήμερα ελάχιστα έχουν απομείνει σε άλλες γραμμές κυρίως ως μικρά τουριστικά.
Η ναυτική παράδοση και η ανάγκη της διάσωσης της τέχνης του καραβομαραγκού θα μπορούσε να διατηρήσει κάποια από αυτά!
Κι εδώ διακρίνουμε την έλλειψη ενός Μουσείου που να διασώζει τα έργα όλων αυτών των Ελλήνων Ναυπηγών που μέσα από τα χέρια τους κτίστηκαν άξια και ιστορικά σκαριά.
Στο βάθος της εικόνας και πίσω από τα καραβάκια διακρίνεται η γέφυρα, το άλμπουρο και η τσιμινιέρα του 'Πορτοκαλή Ήλιου"