Η αιχμαλωσία
της Ανδρομάχης….. η αιχμαλωσία της αρετής και της αξιοπρέπειας της Ανδρομάχης… η πορεία της και η συντροφικότητά
της…το αντίπαλον δέος της “Ωραίας”
Ελένης.
Η Ανδρομάχη
γνώρισε το σκληρό πρόσωπο του πολέμου και της αιχμαλωσίας, την κατάλυση της
αξιοπρέπειας που καθορίζει η ελευθερία, γι αυτό καταριέται τους αίτιους
κατονομάζοντάς τους άμεσα και σκληρά.
Μετά την Άλωση της Τροίας……μετά την Άλωση της Πόλης….
Μετά την Άλωση……. Η διαφύλαξη της πορείας του ανθρώπινου είδους, είναι στα χέρια και στην εσωτερική ικανότητα ορισμένων “σημαδεμένων” ανθρώπων. Αυτοί με τη στάση τους, με τον “ίσκιο” τους που λέει ο λαός, χαράζουν το δρόμο για μια νέα αρχή, έχοντας δεδομένο το ιστορικό παρελθόν και την ουσιαστική αξιοπρέπεια της Γνώσης.
Το έργο έχει όντως έναν ιδιαίτερα πολυσήμαντο χαρακτήρα (κοινωνικό, προσωπικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό, πολιτικό και ερωτικό). Στοχοποιεί ταυτόχρονα πολλά δεινά: τον πόλεμο αυτό καθαυτό, την απληστία, την προδοσία, τις προσωπικές αδυναμίες, την εν τυφλώ υποταγή στους θεούς (χωρίς και να τους απορρίπτει όμως) και τη γυναικεία απιστία χωρίς να απορρίπτει το γάμο ο οποίος στηρίζεται στη σωφροσύνη των δυο..
“ Και των καλών δεν τα σβήνει τα χνάρια ο καιρός. Και να πεθάνουνε, λάμπ’ η αρετή τους”. (Ευριπίδη
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-Φωτισμοί-Κίνηση:
Γιάννης Νικολαϊδης - Μετάφραση: Κώστας Πολιτόπουλος - Μουσική επιμέλεια:
Στέφανος Νικολαϊδης - Σκηνικά:Μιχάλης Αγγελάκης - Κοστούμια: ‘Ολγα Σχοινά - Εκτέλεση
κοστουμιών: Σοφία Καραπέτρου
Ερμηνεύουν:
Ανδρομάχη:Φωτεινή
Φιλοσόφου
Πηλέας:ΓιάννηςΝικολαϊδης
Μενέλαος:
Ισίδωρος Σταμούλης
Ερμιόνη:
Γωγώ Φάκου-Θεοδωράκη