Επειδή αρκετοί αναγνώστες μας ζήτησαν στοιχεία για το Γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας, παραθέτουμε ένα σύντομο βιογραφικό του, όπως το βρήκαμε στο διαδίκτυο. Ο γέροντας Ιερώνυμος ανακηρύχτηκε Άγιος από τη Σύνοδο των Επισκόπων της Εκκλησίας με το παλαιό ημερολόγιο.
Στις ακολουθίες που έγιναν στο ησυχαστήριο του στην Αίγινα έλαβαν μέρος πολλοί Αιγινήτες που τον ευλαβούνται ή τον είχαν γνωρίσει, ανεξάρτητα από το πιό ημερολόγιο ακολουθούν. Πολλές πληροφορίες και ακόμα περισσότερες φωτογραφίες μπορεί κάποιος να αναζητήσει στο ιστότοπο: dogma. gr
Ό Γέρων ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, κατά κόσμο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, γεννήθηκε το έτος 1883 εις το Μικρασιατικό Χωρίον «Γκέλβερη» της
Καππαδοκίας. Μεγάλωσε και ανατράφηκε σε περιβάλλον προσευχής, ασκήσεως και αγιότητας. Τα προσευχητικά δάκρυα της μητέρας του, ήσαν τα πρώτα πού επέδρασαν στην ευαίσθητη ψυχή του Βασιλείου. Επίσης και τα άγια παραδείγματα των Ασκητών-Τρωγλοδυτών Αγίων της περιοχής του, οι οποίοι εκρύπτοντο και ζούσαν εν αφάνεια στα διάσπαρτα αυτά «κέντρα» προσευχής των βράχων της Καππαδοκίας.
Χειροτονήθηκε Διάκονος υπό του Μητροπολίτου Σωφρονίου εις την Αμισόν. Επισκεφθείς τους Αγίους Τόπους, ως Διάκονος, παρέμεινε επί εννέα μήνας εις την Ί. Μονή του Τιμίου Προδρόμου παρά τον Ιορδάνη ποταμό.
Επιστρέφων, διωρίσθη Διάκονος εις τον Ί. Ναόν Αγίου Γεωργίου εις Κωνσταντινούπολη, οπού και αφήκε την «σφραγίδα» του, διότι τον θαύμαζαν για τις αρετές και την αγιότητά του, τον ζήλο και την καλλικέλαδο φωνή του.
Ή Μικρασιατική καταστροφή, έφερε εις την Ελλάδα το «πτηνό της ερήμου», τον « Ερωδιόν», Ασκητή Διάκονο Βασίλειο.
, Το νησί της Αίγινας αμέσως μετά την στέρηση του Αγίου της, Αγίου Νεκταρίου, το έτος 1922, υποδέχθηκε τον Διάκονο Βασίλειον, πού ήλθε «από την μεγάλη στεριά, όπως θα έλεγε ό Κόντογλου, από τα Αγια χώματα της Ανατολής: από την Καππαδοκία, πού την τίμησαν και την δόξασαν τόσοι Μάρτυρες και Όσιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας» (Π. Πάσχος).
Την εποχή εκείνη Ιεροκήρυκας στην Αίγινα, ήτο ό μετέπειτα Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων, ό οποίος εκτίμησε και αγάπησε τον Καππαδόκη Διάκονο Βασίλειο. Οταν έγινε Μητροπολίτης Καρυστίας, σε μία επίσκεψη του εις την Αίγινα, μετά από πλλές πιέσεις προς τον Βασίλειο, τον έπεισε και τον χειροτόνησε εις Ιερέα, δίδων εις αυτόν και το Οφίκιων του Άρχιμανδρίτου.
Μετά από ένα έτος έλαβε και το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα από τον Αγιο Γέροντα ΙΕΡΩΝΥΜΟ Σιμωνοπετρίτη, λαβών το όνομα ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ.
Στην αρχή της Ιερατεία του, κάποια μέρα, την ώρα πού έκαμε προσκομιδή είδε ένα φοβερό δράμα (τον Κύριόν μας ως βρέφος επάνω στην Αγία Τράπεζα) το οποίον τόσο πολύ τον συνεκλόνισε ώστε έγινε ή αφορμή, να παύση να ιερουργεί, διότι ήτο τόσο το δέος του, πού θεωρούσε ανήμπορα τα χέρια του να λογχίζουν το Σώμα του Κυρίου μας Κατόπιν και μέχρι της κοιμήσεώς του, απεσύρθη εις ιδιόκτητο Ησυχαστήριον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ».
Στο
Ησυχαστήριο αυτό, συνέχισε τους Ασκητικούς αλλά και Ποιμαντικούς αγώνας
του. Άλλοτε απεσύρετο εις ιδιαίτερο κρυπτόν τόπον (εντός του Ησυχαστηρίου), πού
ενθύμιζε τους λαξευτούς διαδρόμους-κρύπτες και τα κελιά, υπό τους βράχους, της
Πατρίδος του, άλλοτε γινόταν «ή κολυμβήθρα του Σιλωάμ», οπού πλήθος επισκεπτών
εύρισκαν κοντά του, παρηγοριά, λύτρωση, αναγέννηση.
Οι συμβουλές του και ή προσευχή του, ήσαν
το «μάλαγμα» για τις από πάσης αιτίας πληγωμένες καρδιές. Και μόνον πού τον ατένιζε κανείς,
ένοιωθε να τον διαπερνά σε όλο το είναι του, ή Χάρις και ή Ευλογία του Αγίου,
πολύπαθους Γέροντος, της Αγιότητας του και έφευγε, «άλλος άνθρωπος!».Είχε όλα τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το δε προορατικό του Χάρισμα, ήτο εις αφάνταστο βαθμό εντυπωσιακό και ακριβέστατο, ώστε ό επισκέπτης, καθώς τον ήκουε, ησθάνετο δέος και φόβον!
Έκοιμήθη μετά δύο, περίπου, μηνών επώδυνου ασθενείας του, στην Αθήνα, την 2αν Οκτωβρίου 1966.