Οι παροιμίες πάντα -λένε κάποιοι - βγαίνουν αληθινές. Κι όποιος τις συμβουλεύεται βγαίνει κερδισμένος. Άλλοτε πάλι οι παροιμίες λέγονται για να παρηγορούν και να δίνουν ελπίδα!
Όπως στην περίπτωση μας. Ο φετινός χειμώνας ιδιαίτερα βαρύς και ασυνήθιστος έχει με τη βοήθεια και του κορονοϊού, κουράσει πολύ κόσμο.
Οι ελπίδες μας είναι στο μήνα που έρχεται. Στον Φεβρουάριο που αφήνει χαραμάδες για ελπίδα. Για καλοκαίρι. Γι' αυτό και οι παλαιοί έλεγαν: "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει .... καλοκαίρι θα μυρίσει" θέλοντας να ξορκίσουν το δύστροπο κουτσο- φλέβαρο όπου το κρύο είναι ιδιαίτερα βαρύ.
Πάντως ας είμαστε και λίγο επιφυλακτικοί. Μπορεί οι παροιμίες να είναι το καταστάλαγμα της σοφίας του απλού λαού, όμως τα τελευταία χρόνια έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση η εγκυρότητά τους, ιδιαίτερα αυτών που αναφέρονται στα κλιματολογικά θέματα. Αιτία το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Όμως ας ξαναγυρίσουμε στο λαογραφικό Φλεβάρη. Οι παλαιοί Έλληνες λοιπόν, έπαιρναν με αυτή την παροιμία μια βαθιά ανάσα διότι ο χειμώνας - ότι κι αν έκανε - βάδιζε προς το τέλος του. Και ρουφούσαν αισιοδοξία από τις πρώτες ευωδιές και εικόνες της άνοιξης που έφερναν οι τολμηρές αμυγδαλιές σκάζοντας τα πρώτα τους άνθη. Φέτος έχουν λίγο καθυστερήσει οι λιγοστές πλέον αμυγδαλιές του νησιού μας. Και να σκεφτεί κανείς ότι παλαιότερα η Αίγινα είχε πολλές και φοβερές αμυγδαλιές και τα αμύγδαλα ήταν η πρώτη και βασική ύλη κάθε σπιτικού γλυκού μέσα στα νοικοκυριά.
Καλό μήνα λοιπόν με μια εικαστική πινελιά από τον Γιάννη Τσαρούχη