Η Αίγινα του 1862! Στην μετά Καποδίστρια εποχή της, έτσι όπως την ιστόρησε σε χαρτί ο Ernst Ziller. Πρόκειται για μια πανέμορφη υδατογραφία που ανήκει στη Συλλογή της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων με αριθμό Συλλογής 941.
Άκρως καλοκαιρινό το τοπίο, ήσυχο, γαλήνιο ακρογιάλι στο οποίο δεσπόζει μια μικρή εκκλησία ένα παράσπιτο, ένα μεγαλύτερο σπίτι στα αριστερά. Στο βάθος ένας από τους πολλούς ανεμόμυλους που είχε η Αίγινα, κι εκείνος στην άκρη της παραλίας. Ένα πλεούμενο με κόκκινο πανί στη θάλασσα, ένα ζώο να βόσκει αμέριμνο, δύο πεζοί, η άκρη ενός υποτυπώδους λιμανιού.
Στο βάθος ο ορεινός όγκος των Μεθάνων κι αριστερά η Μονή.
Αναρωτιέται κανείς ποιο σημείο μπορεί να είναι! Η εικόνα της τότε Αίγινας δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή.
Εικασίες και υποθέσεις μπορεί να γίνουν.
Ίσως να πρόκειται για τη γωνία που βρίσκεται η σημερινή εκκλησία της Παναγίτσας. Τότε υπήρχε ένας μικρός ναΐσκος στο σημείο αυτό.
Μήπως βρισκόμαστε στο σημείο που αργότερα κτίστηκε ο φάρος του Μπούζα; Όμως η μικρή προκυμαία δεν συνηγορεί.
Μήπως βρισκόμαστε στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου.
Η φαντασία μας ας δουλέψει.
Κρατάμε ως πιθανότερη εκδοχή την πρώτη αν κρίνουμε κι από τη γωνία που εικονίζονται οι αντικρινές ακτές.
Κάθε σκέψη και γνώμη δεκτή.
Και ο πίνακας σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια.