Τόσο κοντά και είναι κρίμα να παραμένει άγνωστο. Εντύπωση και αρκετά σχόλια προκάλεσε η προηγούμενη ανάρτησή μας που αναφερόταν στην επίσκεψη των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας στο μικρό Θέατρο της Επιδαύρου. Γι' αυτό παρουσιάζουμε σήμερα ένα σύντομο ιστορικό του χώρου αλλά και των ανασκαφών που έγιναν και συνεχίζονται. Να υπενθυμίσουμε ότι το κομψοτέχνημα αυτό βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου και είναι παράλειψη για κάποιον επισκέπτη να μην το δει από κοντά.
Ιστορία
Πρόκειται
για το θέατρο της πόλης-κράτους της Επιδαύρου που βρισκόταν στην αργολική
παραλία του Σαρωνικού. Στην πόλη αυτή ανήκε ως κύριο θρησκευτικό κέντρο το ιερό
του Ασκληπιού στην παραπλήσια ορεινή ενδοχώρα, σε απόσταση τεσσάρων περίπου
ωρών με τα πόδια. Η αρχαία πόλη, στο χώρο της οποίας μαρτυρείται κατοίκηση από
την 3η π.Χ. χιλιετία, δεν έχει ακόμη ανασκαφεί συστηματικά, όμως φανερά ερείπιά
της από τις μεταγενέστερες περιόδους απλώνονται σε όλη την έκταση της μικρής λοφώδους
χερσονήσου «Νησί» που έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και καλύπτεται από
οπωρώνες εσπεριδοειδών και ελαιώνες. Το αρχαίο θέατρό της βρίσκεται στη δυτική
πλευρά της χερσονήσου, στην κατωφέρεια του ισθμού που την συνδέει με τη στεριά.
Ίδρυση, προορισμός, αρχιτεκτονική
Η αρχική
μορφή του θεάτρου της πόλης της Επιδαύρου τοποθετείται στον 4ο π.Χ. αι.
Αντίθετα από το διάσημο, περίπου σύγχρονο θέατρο του Ασκληπιείου που
προοριζόταν να δεχτεί μεγάλα πλήθη προσκυνητών από ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο
κατά τις εορτές, αυτό προοριζόταν να καλύψει μόνο τις ανάγκες των κατοίκων της
μικρής πόλης. Έτσι το μέγεθός του ήταν πολύ μικρότερο (9 κερκίδες με 18 σειρές
εδωλίων, χωρητικότητας περίπου 2.000 θέσεων). Όλα τα λίθινα εδώλια φέρουν
επιγραφές με ονόματα αξιωματούχων – χορηγών από τα οποία μαθαίνουμε ότι το
επιδαύριο θέατρο ήταν αφιερωμένο στο θεό Διόνυσο. Η κατασκευή του θεάτρου
πρέπει να διήρκεσε από τον 4ο π.Χ. αι. μέχρι τα Ελληνιστικά χρόνια. Κατά τη
διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας το θέατρο υπέστη ριζική αναμόρφωση, τα εδώλια
αναδιατάχθηκαν, η ορχήστρα έγινε ημικυκλική και το αρχικό σκηνικό οικοδόμημα
έδωσε τη θέση του σε ένα νέο, χτισμένο πλησιέστερα στο κοίλο. Ο χώρος
φιλοξενούσε παραστάσεις δράματος και άλλες θρησκευτικές και δημόσιες εκδηλώσεις
της πόλης. Ο Παυσανίας που επισκέφθηκε την πόλη της Επιδαύρου στα μέσα του 2ου
αιώνα μ.Χ. αναφέρει τους ναούς, την αγορά και το λιμάνι αλλά για το
θέατρο δεν κάνει λόγο.
Σύντομο αρχαιολογικό χρονικό
Το μικρό
θέατρο της Επιδαύρου λειτούργησε επί περίπου επτά αιώνες. Όταν εντοπίστηκε ήταν
ολοκληρωτικά καλυμμένο από έναν ελαιώνα. Η ανασκαφή του ξεκίνησε από την
Ευαγγελία Δεϊλάκη στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 και εξελίχθηκε αργά. Για
αρκετά χρόνια μεμονωμένοι κυβικοί όγκοι χώματος με ελαιόδεντρα προεξείχαν
ανάμεσα στα εδώλια του ημιανεσκαμμένου κοίλου προσφέροντας ένα περίεργο θέαμα
στους επισκέπτες που αντίκριζαν το χώρο από την περίφραξη. Ύστερα από διακοπή,
η ανασκαφή ξανάρχισε τη δεκαετία του ΄90 και συνεχίζεται πλέον συστηματικά
μέχρι σήμερα μαζί με εργασίες αναστήλωσης και ανάδειξης από την Επιτροπή
Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου (ΕΣΜΕ) του ΥΠ.ΠΟ.. Αποκαλύφθηκε η μορφή που είχε
πάρει το θέατρο κατά τη ρωμαϊκή περίοδο.