Παλιά. Πολύ παλιά... όσο και οι φωτογραφίες που φιλοξενούμε. Ο ναός της Παναγίτσας ασκεπής και χωρίς τρούλο. Φανταστείτε λοιπόν. Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας η ημερομηνία μουτζουρωμένη ή αν θέλετε διορθωμένη. 16 Ιουλίου 19(8)10. Το μηχάνημα εκβάθυνσης του λιμένα έχει αναλάβει το έργο. Η ανατολή του νέου αιώνα προοιωνίζει και την έλευση μεγάλων πλοίων για την εποχή εκείνη που θα πρέπει να δένουν μέσα στο λιμάνι. Πολλές οι αλλαγές που θα σημειωθούν στο λιμάνι της Αίγινας. Στην πάμπτωχη Ελλάδα εκείνων των δεκαετιών προγραμματίζονται και εκτελούνται έργα τέτοια που άλλαξαν τη φυσιογνωμία του νησιού. Έργα υποδομής που θα φέρουν την ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου. Μερικά χρόνια αργότερα ένα άλλο μηχάνημα, πιο σύγχρονο από το πρώτο, κάνει την ίδια δουλειά στην είσοδο του λιμανιού της Αίγινας. Η δεύτερη αυτή φωτογραφία προέρχεται από το φωτογραφικό αρχείο του αείμνηστου Γρηγόρη και τη σελίδα του στο Facebook.
Μέχρι σήμερα η Αίγινα βάδισε πάνω στα έργα εκείνης της εποχής με σημαντικές κατά τόπους και κατά περίπτωση βελτιώσεις. Οι υποδομές είναι το αδύνατο σημείο του νησιού. Και εξαιτίας αυτής της έλλειψης υποδομών η Αίγινα ταλαιπωρείται. Μια τέτοια έλλειψη είναι και αυτή του λιμανιού. Χωρίς ασφαλές λιμάνι. Χωρίς εναλλακτική λύση λιμανιού ώστε να μπορεί ένα μεγάλο πλοίο να δέσει και κάπου αλλού εκτός από τον κεντρικό λιμένα της Αίγινας.
Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε η νέα πενταετία να βγάλει από το τέλμα την υπόθεση των μεγάλων ζωτικών και αναγκαίων έργων για το νησί.