29 Μαΐου και ώρα 14.00μ μ. του έτους 1453 σύμφωνα με τον ιστορικό Φραντζή η Πόλις των Πόλεων έπεσε στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων. Η σκέψη και η καρδιά όλων κάθε χρόνο τέτοια μέρα επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και την Αγία Σοφία. Σε μία από τις ομορφότερες γωνιές του κόσμου συνέβη η αγριότητα της Άλωσης. Συγκεκριμένα αυτήν ήταν η δεύτερη και καθοριστική Άλωση της Πόλης. Η πρώτη πάλι Μάιο του 1204 από τους Φράγκους κατά τη διάρκεια της Δ΄Σταυροφορίας. Από τότε και μέχρι το 1453 η Αυτοκρατορία παρέμενε ως αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα. Η γεωγραφική της έκταση ήταν δραματικά περιορισμένη. Η στρατιωτική ισχύς είχε ανεπιστρεπτί υποχωρήσει. Η αλλοτινή αίγλη είχε ξεθωριάσει. Ήταν πλέον θέμα χρόνου η κατάρευσή της. Μάται αναζητούσε βοηθούς και χρηματοδότες στη Δύση. Η άλλοτε ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρισκόταν πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Τα γεγονότα και οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν άμα τη εισόδω των Οθωμανών Τούρκων είναι απαρίγραπτης αγριότητας. Η Αυτοκρατορία που επέζησε επιδρομών, πολιορκιών και επιθέσεων για πάνω από μια χιλιετία βυθίζεται πλέον στο πνευματικό σκοτάδι για τους επόμενους τέσσερις αιώνες.
Οι Δυτικοί απαξιωτικά θα ονομάσουν την αυτοκρατορία "Βυζάντιο". Οι ιστορικοί θα μιλήσουν για την Ρωμιοσύνη. Την πονεμένη Ρωνιοσύνη της Ανατολής.
