"Έρημοι δρόμοι" όπως λέει και το τραγούδι.
Μόνο ο ήχος του ρολογιού της Εκκλησίας ακούγεται κάθε μισή ώρα.
Η πλατεία άδεια. Κανείς δεν έρχεται να ξαποστάσει πλέον. Ελάχιστοι οι περαστικοί. Κι εκείνοι πολύ βιαστικοί.
Τα παγκάκια μαζεύτηκαν.
Η Εκκλησία κλειστή. Τέτοιες μέρες κάθε Μάρτη ετοιμαζόταν για το πανηγύρι της η Ευαγγελίστρια. Σημαιοστολισμοί, καθαριότητα, λουλούδια, ασβεστώματα στους δρόμους για να λιτανευτεί η εικόνα της, να γίνει η παρέλαση των μαθητών, να έρθουν οι επισκέπτες και προσκυνητές της.
Τα σχολεία κλειστά.
Τα παιδιά δεν παίζουν στα προαύλια των σχολείων τους.
Δεν ακούς φωνές, γέλια και πειράγματα.
Το χωριό είναι αλλιώς. Όπως και η πόλη. Όπως και όλος ο κόσμος.