Τρία χρόνια μετά και η εικόνα της Ευαγγελίας Γελαδάκη παραμένει νωπή στη μνήμη όλων όσων την γνώρισαν, συναναστράφηκαν και συνεργάστηκαν μαζί της.
Η αύρα κάποιων ανθρώπων συνεχίζει και δροσίζει τις ζωές μας. Η αύρα αυτή συνίσταται στην παρουσία, το ήθος, την προσφορά τους μέσα στην κοινωνία. Κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με δέντρο ευσκιόφυλλο που χαρίζει προστασία από τον καύσωνα των καιρών, παρέχει σκιά και αναψυχή στους διψασμένους καιρούς μας.
Και η Βαγγελίτσα είχε μεγάλη σκιά. Είχε μεγάλη καρδιά. Τεράστια αγκαλιά που χωρούσε όλα τα παιδιά της Αίγινας που προσέρχονταν στο ιατρείο της. Μειλίχια, σοβαρή, ευσυνείδητη, εργατική, άνθρωπος εμπιστοσύνης ενέπνεε σιγουριά και ασφάλεια. Με πίστη, αφοσίωση και πνεύμα θυσίας δημιούργησε το πρότυπο ενός επιστήμονα στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Δύο χρόνια μετά ο κομπλεξικός μύθος που θέλει «κανέναν αναντικατάστατο» καταρρίπτεται στην περίπτωση της Βαγγελίτσας. Γιατί απλούστατα δεν βρέθηκε αντικαταστάτης της όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν αναπλήρωσε το κενό που άφησε, τουλάχιστον μέχρι τον περασμένο μήνα που δημοσιεύτηκε η απόφαση για την στελέχωση του Κέντρου Υγείας από παιδίατρο.
Θυμηθήκαμε την Ευαγγελία Γελαδάκη με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την εκδημία της.