"Έντεκα χιλιάδες καΐκια πρέπει να καταστραφούν και έχουν ήδη καταστραφεί τα μισά. Και όμως όλα τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε άλλες εργασίες" Με τα λόγια αυτά του Κ. Γουζέλη τελειώνει το ολοσέλιδο ρεπορτάζ του Γ. Ζουμπουλάκη στην εφημερίδα "Το Βήμα" της 24/3/13. Ένα αφιέρωμα στην προσπάθεια κάποιων "ρομαντικών" να συνεχίσουν και να καταγράψουν την αγάπη τους για τη θάλασσα και τα παραδοσιακά ξύλινα σκάφη στη μεγάλη οθόνη, μέσα από την ταινία που γυρίζουν. Συμπαραστάτες του Κ. Γουζέλη, οι Ν. Δαρουκάκης, Λουκάς Ζησιμάτος, Απ. Δαμουράκης, Δημ. Χριστακόπουλος. Η παραδοσιακή τέχνη της ναυπηγικής τέτοιων σκαφών που μεγάλωσε και έθρεψε γενιές ναυτικών και των οικογενειών τους χάνεται τις τελευταίες δεκαετίες μετά από οδηγία της Ε. Ένωσης που απαιτεί να καταστραφούν αυτά τα σκάφη τα οποία είναι αναπόσπαστο μέρος της φυσιογνωμίας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της ναυτικής μας παράδοσης, στο όνομα της προστασίας της υπεραλίευσης. Η υποκρισία στο ζενίθ όταν τα μεγάλα ιχθυοτροφεία μεγάλων εταιρειών και ομίλων ξεφυτρώνουν το ένα πίσω από το άλλο, απειλώντας το οικοσύστημα και τις παραλίες των λουομένων.
Με δόλωμα μια παχυλή αποζημίωση σε καιρούς οικονομικής καχεξίας, οι ψαράδες μας αναγκάζονται να τα "σπάσουν". Το κράτος ανήμπορο να κάνει κάτι, να προτείνει, να διεκδικήσει εναλλακτικές λύσεις και τη σωτηρία έστω των πιό αυθεντικών και χαρακτηριστικών σκαφών, ώστε να συνεχιστεί αυτή η παράδοση και να μη χαθεί από τα μάτια των επόμεων γενεών η φιγούρα των καλαίσθητων σκαριών που όργωσαν το Αιγαίο, αρκείται στην αποστολή τηλεοπτικών συνεργείων για να καταγράψουν τη στιγμή της καταστροφής. Μια νεκρολογία που "όζει" (που ζέχνει) γιατί είναι ψεύτικη και κροκοδείλια. Στην αντίπερα όχθη, στην Τουρκία, τέτοια σκαριά όχι μόνο προστατεύονται αλλά οργώνουν ως τουριστικά ημερόπλοια τα ελληνικά νησιά της Δωδεκανήσου. Για να μας επαληθεύσει ο κ. Γουζέλης που αναφέρει πως : "Σε καμία άλλη χώρα πλην της Ελλάδος δεν απαιτείται το σπάσιμο του σκάφους".
Τα παραδοσιακά αυτά σκαριά δεν είναι τελικά παρά ένας κρίκος στην αλυσίδα των βίαιων και αναγκαστικών αλλαγών που μας έχουν επιβάλλει ώστε να χαθεί σιγά - σιγά κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα;
